Άντε λοιπόν, βούτα! Να κατέβεις στον ασημένιο βυθό και να βγεις πίσω στη χρυσή επιφάνεια με μια λέξη, μια νότα. Ζωγράφισέ την πάνω στην άμμο! Όταν όλα τα σχήματα το αεράκι τα κάνει Τίποτα, Σκόνη, να ανακουφιστείς. Κοινώνησε αυτήν την αναπνοή σαν Λειτουργία. Ορίστε, μάθετε πώς προσπαθώ να βγάλω κι εγώ τις άκρες μου. Να πώς παραμένω σπασμένος. Να η ματαιότητα και η ματαιοδοξία μου. Τις αφιερώνω...

Όχι, δεν είναι απ τα χρόνια -όχι πως δεν περνούν, μα δεν είναι απ τα χρόνια- ούτε από το βάρος ούτε απ την κούραση ούτε από λάθος στάση σώματος ή ζωής ούτε από τραύμα παιδικό ούτε καν απ τις κακοκαιρίες που έχει διασχίσει. Είναι απ το καρφί που την τρυπά στην πλάτη κάθε που στριμώχνει τον εαυτό της στον τοίχο. Είναι από κείνο το άγριο σφίξιμο στους μύες να σταθεί ευθυτενής την ώρα που...

Τα παραμύθια μου δεν έχουν δράκο, τους λείπει αυτό το κάτι. H δράκαινα πέθανε γιατί τη σκότωσα. Αν ξανάνθιζε θα ήμουν εγώ. Λείπει η παιδικότητα από τα παραμύθια μου? είναι γραμμένα για άλλον κόσμο, για έναν άλλον κόσμο. Θα ’θελα πολύ να είμαι παιδί, να αγγίζω το δέρμα μου και να νιώθω το δέρμα ενός παιδιού, με τόση αθωότητα? να μην το σιχαίνομαι, να μην ουρλιάζει το πετσί μου από αηδία, να μην...

Πέντε παιδικοί φίλοι, πέντε προσωπικές ιστορίες άλλοτε τεμνόμενες κι άλλοτε παράλληλες, συγκεντρώνονται στην οικογενειακή ταβέρνα Μπλε Άμμος με σκοπό να γιορτάσουν τα νέα ξεκινήματα στις ζωές τους. Ώσπου μες στη γενική ευθυμία εμφανίζεται μια έκτη προσωπική ιστορία η οποία όχι μόνο δεν προσκλήθηκε ποτέ, αλλά κρατά και γεμάτο περίστροφο. Και το μακελειό ξεκινά… Επειδή δεν υπάρχει απόλυτο καλό...

Η Μπούλετ, ντι-τζέι τη δεκαετία του ’80 και έκτοτε πανταχού απούσα, ξεβράζεται αναπάντεχα από την άμπωτη της ζωής στο σπίτι όπου σήμερα συγκατοικούν οι δύο κόρες και ο γαμπρός της, ένας σύγχρονος ζεν πρεμιέ. Αντιμέτωπη με τον μητρικό ρόλο που δεν εκπλήρωσε, καλείται να γνωρίσει απ’ την αρχή τους οικείους-ξένους της, να απολογηθεί (ή και όχι) για όλα όσα την καθιστούν και όλα όσα δεν την...

Η δεύτερη ποιητική συλλογή της Ζωής Χατζηγεωργίου, η οποία περιλαμβάνει τριάντα ποιήματα και τριάντα χαϊκού. – Διαφωνία Λουκά και Ματθαίου, ευαγγελιστών – Φαίνεται πως ύπνος πήρε την ετοιμόγεννη γυναίκα και είδε πως γέννησε παιδί κατάδικό της? παιδί με άγνοια ζωής που διόλου δεν απέκλινε του φυσιολογικού και του συνηθισμένου? νήπιο που δεν ξεπέρναγε σε γνώση τους δασκάλους? γιο που τον...

Μια μέρα ξυπνάς για να ανακαλύψεις ότι οι πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού σου έχουν εξαφανιστεί, ή εναλλακτικά διασχίζεις το κατώφλι σου για να αντικρίσεις ένα πελώριο κέικ καρότο. Στον δρόμο σε καταπίνει ένα δίκτυο υπεροπτικών ινών. Ο κ. Χόιζεκ πιάνει κουβέντα με ένα σπήλαιο, ενώ ο κ. Χούμπερ εξαφανίζεται μυστηριωδώς κατά το τάισμα φαινομενικά αθώων παπιών. Η Φρύνη Τσιρογιάννη-Σμιθ...

Αυτός ο κόσμος χωρά τα πάντα: χαλασμένα αμάξια με υπαρξιακά, απένταρους ηθοποιούς, φιλόδοξα κορίτσια, μποντυμπιλντεράδες ταγμένους ενάντια στην τοξική αρρενωπότητα, γερασμένους καταστασιακούς με αντισυμβατικές ιδιολέκτους, χρηματοδοτούμενα από ΕΣΠΑ εμφυτεύματα που σε κάνουν αρκετά έξυπνο για μια θέση στο δημόσιο. Υπάρχει άραγε τρόπος να χωρέσουμε κι εμείς στο τοπίο χωρίς να θυσιάσουμε την...

Ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα εποχής για τα δύο πάθη της ζωής που ορίζουν τη μοίρα: τον έρωτα και τη γνώση. Παραμονές της εισβολής των Οθωμανών στη Λέσβο των Γατελούζων, η νεαρή δασκάλα Φωτεινή-Φοίβη θα εξαναγκαστεί από έναν Γενοβέζο αξιωματικό να του διδάξει τους κλασικούς Έλληνες φιλοσόφους και δραματουργούς. Δεκαοχτώ πάπυροι, δεκαοχτώ μαθήματα ενώ ο εχθρός πλησιάζει. Το πάθος του έρωτα και τα...

Επιστρέφοντας στο χωριό μια γλυ­κιά καλο­καιρινή νύχτα, ο Γιώργης δια­πράττει άθελά του ένα έγ­κλημα που θα του ανοί­ξει τον δρόμο για μια καλύ­τερη ζωή, τη ζωή που πάντα ονει­ρευ­όταν… Για κάθε έγ­κλημα, όμως, υπάρχει ένα τί­μημα, ίσως και μια τι­μωρία. Ποια θα είναι η δική του; Πόσα χρόνια επιζεί το πά­θος για εκδί­κηση; Πόσες ζωές λιώνει στο πέ­ρασμά του ο χρόνος; Υπάρ­χουν αθώοι κι ένο­χοι...

...

Από τη Βενετία του 17ου αιώνα έως την Ελλάδα του σήμερα, από τη Βέλια και τη Λιονέτα έως τη Μοιρώ και την Αθηνά, οι μάγισσες πρωτοστατούν στο κυνήγι της διαδοχής αναδυόμενες μέσα από την εκάστοτε ιστορική πραγματικότητα. Πιστές στο πεπρωμένο τους, αποδεικνύουν πως όλα συμβαίνουν με τον τρόπο που θα έπρεπε να έχουν συμβεί. «Εκείνη τη νύχτα, προς το ξημέρωμα, η Μοιρώ ονειρεύτηκε ξανά την...

Βρίσκονται δίπλα μας ή πιο μακριά, και σαν να τις ξέρουμε. Μας θυμίζουν τη μάνα, την αδερφή, μια θεία που μας φιλοξενούσε στο χωριό τα καλοκαίρια. Μοιάζουν με την παιδική μας φίλη ή το κορίτσι στο άλλο γραφείο, με τη γυναίκα που μιλάει σπαστά Ελληνικά και μένει στο υπόγειο διαμέρισμα. Αγαπάνε (και ενίοτε αγαπιούνται), ζορίζονται, τραγουδάνε, γελάνε, κλαίνε, τρελαίνονται, νοιάζονται, καθαρίζουν,...

Δύο φωνές. Αρθρώνουν λόγο η μία απέναντι από την άλλη, γίνονται καθρέπτες του Εαυτού και του Άλλου αντικατοπτρίζοντας παρόν, παρελθόν και μέλλον. Από τις αμμουδιές του Ομήρου έως τις μάγισσες των παραμυθιών. Από το μέσα στο έξω κι αντίστροφα.Δώσε στίχο να γυρίσει, παραμύθι ν αρχινήσει!...

Καλώς ήλθατε στο χωριό των Φοβητσιάρηδων, ή μάλλον στο μέρος όπου ένα χρωματιστό μπαλόνι, ένας αξιαγάπητος πετεινός, ένα σκουρόχρωμο σύννεφο, ένα μικροσκοπικό ποντίκι και μια τρύπα στον τοίχο μπορούν να προκαλέσουν τεράστια αναστάτωση! Και να ’ταν μόνο αυτά; Με γιατρό που τρέμει τις βελόνες και δάσκαλο που παθαίνει ίλιγγο μόλις πατά σε σκάλα, τα παιδιά του χωριού αισθάνονται πως δεν αντέχουν...

Αν ποτέ βρεθείς Στο λαβωμένο τούνελ Και κοιτάξεις μακριά Τη γαλαζοπράσινη κοιλάδα Με τα πανύψηλα κυπαρίσσια Και τις λευκοντυμένες αμυγδαλιές Θυμήσου την Άννα Τα ολόχρυσα νιάτα της Την καθαρή φορεσιά της Τα ανοιχτά της μάτια Που αντίκρυσαν τον κόσμο Για τόσο λίγο Που ονειρεύτηκε τη θάλασσα Τον ήλιο με τα καλοκαίρια του Τον αναπάντεχο έρωτα (...) Η Άννα δεν πρόλαβε φέτος...

Μπορεί ο Έρωτας να αργεί, αλλά όταν ρίξει το βέλος του, δεν λογαριάζει συνθήκες. Σε αναζήτηση της Ιθάκης του και με οδηγό το πάθος, ο Άγγελος θα βρεθεί χιλιάδες μίλια μακριά, ξανά και ξανά κάπου ανάμεσα στα δαιδαλώδη φιορδ της Νορβηγίας. Γλυκό στο ξεκίνημά του, το ταξίδι θα αποδειχτεί μια συνεχής περιπέτεια. Μια εναγώνια ερωτική ανατομία, μια βαθιά βουτιά σε σκοτεινά νερά, μια αναπάντεχη...

...

Καστοριά, Θεσσαλονίκη, Αθήνα. Ένα ταξίδι μες σε καπνούς από τσιγάρα υπό τους ήχους εκκωφαντικών μουσικών, με τη γεύση του σκληρού αλκοόλ και την απατηλή έξαψη των ψυχοτρόπων ουσιών. Μια διαδρομή στο πουθενά, μια κατάβαση στην κόλαση. Ο Πάνος περιπλανιέται στους δρόμους της πρωτεύουσας με έναν και μοναδικό σκοπό: να ζήσει ακόμα μια μέρα, να επιζήσει ακόμα ένα βράδυ. Μέχρι που η τυχαία...

Οδός Ο. δυτικά Αυτοκίνητα ρίχνουν τους προβολείς σα σε ανάκριση Πίσω απ? το τιμόνι ώριμοι άντρες ποθούν αγορίστικη σάρκα κι αγέλες σκυλιών ψάχνουνε θύμα Η όμορφη Σοφία -όλοι οι άντρες ερωτευμένοι μαζί της- σε παίρνει απ? το χέρι σου λέει να μη φοβάσαι? πας να πεθάνεις από ντροπή ήθελες να είσαι ο γενναίος ιππότης της Οδός Ο. προς ποτάμι Ο Ρήγας νεκρός μα πρέπει να προσπεράσεις θ?...

Σε εσένα που αρέσουν τα ταξίδια, από εμένα που έφυγα για το μεγαλύτερο, αφιερώνεται τούτο δω το έργο, το οποίο δεν είναι και τόσο δικό μου πόνημα. Τα λόγια που θα διαβάσεις βρίσκονται εδώ και αιώνες χαραγμένα σε δέντρα και βράχους – μερικά ήταν γραμμένα σε μια απαρχαιωμένη αγγλική γλώσσα, άλλα σε μια μεσαιωνική ιταλική, ενώ κάποια σε μια ελληνική διάλεκτο της ίδιας περιόδου. Σαν ανακάλυψα...

Ι Κάθε νίκη κρύβει μέσα της μια ήττα. Όχι μόνο την ήττα του αντιπάλου μα κι αυτή του ανθρώπου άρα και τη δική σου. ΙΙ «Από τις ήττες μαθαίνουμε!» «Μα αν είναι έτσι, γιατί γιορτάζουμε τις νίκες;» «Ίσως γιατί δε μάθαμε τίποτα απ’ αυτές». ΙΙΙ Τόσο ο νικητής όσο κι ηττημένος είναι φορές που μοιράζονται τον ίδιο τάφο. IV Μην ψάχνεις τον νικητή σε λάθος τόπους? ούτε στα πεδία των...

Ουδέποτε οι λέξεις από µόνες τους διέπραξαν αδικήµατα. Καµία λέξη δε φορτίζεται µονάχη όταν βρίσκεται στ’ απόκρυφα της µνήµης µέρη· µόνο όταν πλαγιάζει δίπλα στην κατάλληλη δηµιουργούνται τα εγκλήµατα. Φερειπείν, ποτέ κανέναν δεν έβλαψε η φράση «κρεµάω τα ρούχα στην απλώστρα» Από την άλλη, η φράση «τα όνειρά µου κρεµάστηκαν στη θηλιά του ρεαλισµού» συνιστά οµολογία αξιόποινης πράξης. Ειδικά αν...

427 π.Χ., Αθήνα. Λυχνοποιοί, κατασκευαστές στουπιών, προβατοπώλες και βυρσοδέψες έχουν αναλάβει μετά τον θάνατο του Περικλή τα ηνία της δημοκρατικής παράταξης – δημαγωγοί που με πρωτοστάτη τον Κλέωνα υπόσχονται στον λαό άφθονα κέρδη από τη συνέχιση του πολέμου, ενώ ταυτοχρόνως επιβάλλουν στους αποσκιρτήσαντες συμμάχους την τάξη με το σπαθί. Σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο πληθαίνουν οι θάνατοι...