Άνευ ΣυνΩδείας ο τίτλος της ποιητικής συλλογής του Νικηφόρου Γ. Μπλεμένου, με την (αν)ορθογραφία του να παραπέμπει στο διττό του νόημα· αφενός στην απογύμνωση του στίχου από μουσική (επ)ένδυση (παρά τη μουσικότητά του), αφετέρου στη μετά έρωτα απόρριψη, που αποτελεί τον κεντρικό θεματικό άξονα του έργου. Και επεξηγείται στον πλαγιότιτλο.Μετ’ ερωτική γιατί το σύνολο των στίχων είναι απόσταγμα...

Από τον καλλιτέχνη που απογοητεύεται από την ανικανότητα της τέχνης να μιμηθεί τη ζωή μέχρι τον περιπλανώμενο που συναντά το μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου αλλά χάνεται στο βάραθρο της πείνας και της εγκατάλειψης, ο συγγραφέας υφαίνει ιστορίες που αψηφούν την αναμενόμενη γραμμικότητα της αφήγησης. Μέσα από τις ποικίλες εμφανίσεις αγγέλων και δαιμόνων, ο δημιουργός προσφέρει έναν καθρέφτη της...

Το μελάνι αποτελούσε ανέκαθεν το μέσον, όταν θέλουμε να αποτυπώσουμε κάτι στο χαρτί. Ως υλικό όμως, είναι από μόνο του ανεπαρκές για να συμβεί ετούτο. Χρειάζεται πάντα τη γέννηση μιας ιδέας ή μιας σκέψης για την καταγραφή. Οι ιδέες, ως γνωστόν, συνεχώς επεκτείνονται και η καθεμία απαιτεί την ιδιαίτερη γραφή της. Η ανάγκη, λοιπόν, της έκφρασης μιας ιδέας είναι για τον γράφοντα η αρχή, το...

Οι Έρωτος αθόρυβες κραυγές είναι κραυγές που δεν κατάφεραν να βγουν από το στόμα, γι’ αυτό και εντυπώθηκαν στο χαρτί εν είδει ποιημάτων. Συνιστούν μια ποιητική συλλογή με βασικό της θέμα τον έρωτα –και δη τον μονομερή– αλλά όχι μόνο. Υπάρχουν και ποιήματα περισσότερο υπαρξιακά-κοινωνικά. Η δύναμη του πάθους είναι ισοδύναμη με την ένταση μιας κραυγής. Ο έρωτας, άλλωστε, κοινό βίωμα όλης της...

Οι «Μικρές λέξεις» γεννήθηκαν από μία συζήτηση µε μεγάλα νοήματα και μπόλικη αγάπη. Για τον ποιητή δε χρειάζονται λέξεις ευφάνταστες, λαμπερές και περίπλοκες, που θαμπώνουν νοήματα, που μπερδεύουν τη γλώσσα, το μυαλό. Λέξεις μικρές χρειάζονται µε βάθος και ουσία. Γιατί, ό,τι θέλεις να εκφράσεις χρειάζεται µόνο απόφαση και πυγμή να το στηρίξεις. Οι «Μικρές λέξεις», τελικά, είναι η επιλογή...

Το ετήσιο ραντεβού στα θερμά λουτρά διαταράσσει η παρουσία λεπιών στον ουρανό. Η εμπειρία μιας συναυλίας των Στέρεο Νόβα στην Ελευσίνα αποτυπώνεται σε μία ξεχασμένη πολαρόιντ. Ένας κυκλικός αντιφωνικός χορός στα Τζουμέρκα ξεδιπλώνει σφιχτοδεμένα συναισθήματα. Ο Σαμψών επανεμφανίζεται στο Δουργούτι. Μία ασταμάτητη σειρήνα, ένας ημιτελής ιστός αράχνης, ένα σκοινί ιστιοπλοΐας και μία επίσκεψη σε...

Η Μαρμαρωμένη παγιδευμένη στην παύση της στιγμής αποτυπώνει ποιητικά σε πρώτο ενικό την έλλειψη, την απουσία, τη μοναξιά και μια εσωτερική πάλη να γίνει ανθρώπινη. Η δημιουργός γίνεται συνοδός στις αγωνίες, τις εσωτερικές συγκρούσεις με διάχυτη την ανάγκη για ύπαρξη....

Προσωπική διαδρομή, το ταξίδι στην ύπαρξη. Όπου όλοι μας περνάμε από δρόμους μοιράσματος, αγάπης, διδαγμάτων, πνευματικών αναζητήσεων… Μέσα από στιγμές που ευδοκιμούν την κατάλληλη στιγμή, στη δική τους συναστρία, όταν όλα γύρω μας συνωμοτούν και εναρμονίζονται κατά τη σωστή συγκυρία, για να μας οδηγήσουν στην όλοδικό μας προορισμό. 31 τέτοιες στιγμές ιχνηλατεί η ποιήτρια Μαρία Πολυμήλη στο νέο...

Όταν η ποίηση σαν μία απρόβλεπτα γερή κλωστή γαζώνει βίους, με τον έρωτα κινητήρια δύναμη να καταργεί τα όρια, τότε, μπορεί κι ένα έργο τέχνης -κακόγουστο όπως το χαρακτήριζαν τότε οι περισσότεροι- να αποκτά μία αναπάντεχη "χρησιμότητα".Ένα παράξενο γλυπτό, χωρίς καν να λογίζεται σαν τέτοιο. Ένα Αίνιγμα. Ένας μπόγος ασήκωτος, τυλιγμένος με μία στρατιωτική κουβέρτα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και...

Η τελευταία γυναίκα του σπιτιού είναι μια ταυτότητα δανεική, που αντιπροσωπεύει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα αισθήματα των ανθρώπων που ολάκερα δίνονται. Η Πηνελόπη, μια άλλη τελευταία γυναίκα του σπιτιού, υφαίνει το σάβανό της. Το σάβανο που θα τυλίξει τη ζωή μιας γυναίκας, που έγινε σύμβολο της ιδανικής συντρόφου, ενώ θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν. 20 ποιήματα σε δύο...

Μετά την εκθέωσή της η Ψυχή επανέρχεται στο υλικό πεδίο ως θνητή για να της δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στην Αγάπη. Μετά από ατελείωτες δοκιμασίες η Ψυχή ξεκινάει στον δεύτερο κύκλο της μετουσίωσής της ως Μία, ταξίδι για να ανακαλύψει την εντελέχειά της. Μέσα στο αείζωον θα αμφισβητήσουμε τον Χρόνο και τον Θάνατο ως έννοιες του Τώρα, θα περιηγηθούμε στην ουσία της Ψυχής αναζητώντας την...

Έκτη εμφάνιση, δεύτερη με ποιήματα χαϊκού? 120 δεκαεπτασύλλαβες συνθέσεις, σαν λεκτική φωτογραφική μηχανή. Περιεκτικότητα, ηθικό βάρος κι ευγένεια σε πυκνές εικόνες όπου το εφήμερο ανοίγεται ακαριαία στην αιωνιότητα. Η ποίηση του στιγμιαίου, της κένωσης του νου από τις αντιθέσεις του κόσμου, του δευτερόλεπτου που είναι η στιγμή του “αναζωογονητικού” Βουδιστικού Ζεν και μας εισάγει στην έννοια...

Μύθοι μιας εσωτερικής αφήγησης. Ψυχαναλύουν και ψυχαναλύονται. Είκοσι ένα καρέ το δευτερόλεπτο. Γρήγορη κίνηση εικόνων. Ζωή που από συγκυρία ακόμη υπάρχει. Βιωματικές αναβάσεις σε ποιητική κλίμακα ενίοτε. Εύθραυστοι πρωταγωνιστές. Κομπάρσοι πουθενά. Κι ο Ελπήνορας να μονολογεί. Να αποκαλύπτει τον έρωτά του. Μύθοι σμιλεμένοι με μολύβι μαλακό πάνω σε γρανίτη. Λυγίζουν την ακαμψία της αλαζονείας....

Σκέψεις και συναισθήματα με δυσκολία προσαρμογής στην πραγματικότητα. Ζωές που δεν αντέχουν το σήμερα παγιδευμένες σε μια αποκρουστική καθημερινότητα, έχουν απωλέσει την ελπίδα τους. Ποίηση σημαδεμένη από τα γεγονότα της εποχής ή και άλλων παλαιότερων εκφράζεται ως κραυγή αγωνίας με μια πεισιθανάτια διάθεση, αλλά και ως ανεκπλήρωτη αγάπη. Οι αναγνώστες θα βιώσουν το τέλμα της εποχής, θα...

Στον σιωπηλό κόσμο της παρούσας ποιητικής συλλογής, κατακερματισμένες σκέψεις χορεύουν με τα απωθημένα, ανοίγοντας παράθυρα στο παρελθόν. Μνήμες ξυπνούν, αφήνοντας αναπόδραστες σκέψεις να τρυπώσουν στο παραθυράκι του νου. Στον χορό των λέξεων, ανθίζει η ελπίδα, σαν φως που οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι στον κόσμο της ανθρώπινης ψυχής....