Ο Μελένιος ξεκινάει το μεγάλο του ταξίδι προς την Ντενεκεδούπολη. Και ποιος δεν ξέρει τη μικρή ντενεκεδένια πολιτεία, εκεί στην άκρη του σκουπιδότοπου… Που την έφτιαξαν άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια, τα οποία βρέθηκαν πεταμένα στον σκουπιδότοπο χωρίς τίποτα δικό τους και είπαν: «Δε φτιάχνουμε μια πολιτεία όπου να μένουμε μόνα μας και να ’χουμε την ησυχία μας;» Ο Μελένιος αποφασίζει...

Και ποιος δεν ξέρει τη μικρή ντενεκεδένια πολιτεία, εκεί στην άκρη του σκουπιδότοπου… Που την έφτιαξαν άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια, τα οποία βρέθηκαν πεταμένα στον σκουπιδότοπο χωρίς τίποτα δικό τους και είπαν: «Δε φτιάχνουμε μια πολιτεία όπου να μένουμε μόνα μας και να ’χουμε την ησυχία μας;» Είναι ένα ζεστό καλοκαιριάτικο μεσημέρι, όταν το μεγάλο κακό βρίσκει την Ντενεκεδούπολη....

.. Κι αυτή, για να τους τραβήξει την προσοχή, έκανε κάθε τόσο απόπειρες αυτοκτονίας· κατάπινε επιδεικτικά βελόνες και καρφιά και κουμπιά και κέρματα... Υπάρχει ένα πράγμα που το λένε Αγάπη και που γι’ αυτό λιώνουν ακόμα και οι οχιές και οι σκορπιοί και τα δέντρα, και που χωρίς τη χάρη Της τα σκυλιά γίνονται λύκοι και οι άνθρωποι από πέτρα... Με τα χρήματα της προδοσίας του Χριστού οι Εβραίοι...