Και ποιος δεν ξέρει τη μικρή ντενεκεδένια πολιτεία, εκεί στην άκρη του σκουπιδότοπου… Που την έφτιαξαν άδεια, σκουριασμένα, παλιά ντενεκεδάκια, τα οποία βρέθηκαν πεταμένα στον σκουπιδότοπο χωρίς τίποτα δικό τους και είπαν: «Δε φτιάχνουμε μια πολιτεία όπου να μένουμε μόνα μας και να ’χουμε την ησυχία μας;» Είναι ένα ζεστό καλοκαιριάτικο μεσημέρι, όταν το μεγάλο κακό βρίσκει την Ντενεκεδούπολη. Μια ξαφνική και τρομερή καταιγίδα περνά από τη μικρή πολιτεία και καταστρέφει τη σοδειά. Όταν τα τρόφιμα εξαντλούνται, ο Μελένιος και ο Βουτυρένιος ψάχνουν αγωνιωδώς να βρουν φαγητό για τους κατοίκους, αλλά κανένας από τους λίγους γείτονες που μπορούν να βοηθήσουν δεν το κάνει. Όταν ο Μελένιος θα βρει λύση, θα αντιμετωπίσει ταυτόχρονα ένα μεγάλο δίλημμα: να επιλέξει ανάμεσα στον φίλο του και τον κύριο Ουλτραμέρ, που έχει συμφωνήσει να τους δώσει τρόφιμα με όχι και τόσο δίκαια ανταλλάγματα· να διαλέξει δηλαδή ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, τη φιλία και το συμφέρον.