Το σύνολο σχεδόν των συνομιλιών του Σωτήρη Σόρογκα, υπό τον τίτλο Διάλογοι, με επίλεκτους δημοσιογράφους αλλά και ποιητές, σε εφημερίδες και περιοδικά, θα έλεγε κανείς πως μεταβάλλει το συνήθως ευκαιριακό είδος μιας επικοινωνίας προφορικού χαρακτήρα σε μια υψηλής τάξεως δοκιμιογραφική εκφορά του λόγου. Γεγονός που πιστώνεται όχι μόνο στα έντονου καλλιτεχνικού επιπέδου θέματα που συζητιούνται, αλλά και, κυρίως, στην υψηλόφρονα πνευματικότητα και συγκρότηση του ίδιου του ζωγράφου. Με αποτέλεσμα –είτε πρόκειται για θέματα της ζωγραφικής τέχνης, όπως έχουν αντιμετωπιστεί ακόμη και εξαντλητικά μέσα στους αιώνες, είτε για θέματα πολιτικά ή κοινωνικά, όπως έχουν καταχωρηθεί μέσα στις ταραγμένες συνθήκες του 20ού και του 21ου αιώνα, με δυσεξιχνίαστες τις συνέπειές τους στη συνολική θεώρηση της ζωγραφικής τέχνης– ο νηφάλια αποτιμητικός και διεισδυτικός τρόπος του Σωτήρη Σόρογκα να γίνεται ένα εντελές εργαλείο προκειμένου να εισχωρήσει κανείς ευφρόσυνα στα μυστικά μιας ασύγκριτα λυτρωτικής και επομένως και φιλάνθρωπης τέχνης. Όσο μεγάλος και αν είναι συχνά ο διασκελισμός ανάμεσα στις συζητούμενες παραμέτρους μιας απόλυτα πνευματικής τέχνης όπως η ζωγραφική, ο Σωτήρης Σόρογκας κατορθώνει με τις απαντήσεις του να ενοποιεί τις αναγνωρισμένες αντιτιθέμενες «σκοπιμότητες» σε σχέση με τη ζωγραφική, σε βαθμό που η κοινωνική της αποστολή να γίνεται τόσο μεγαλύτερη όσο σημαντικότερο παραμένει το καλλιτεχνικό της εκτόπισμα.