Σ’ ένα μικρό πριγκιπάτο της Ευρώπης, τη Βαλπωνία, γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα. Οι πολίτες βγαίνουν στους δρόμους. Με τους ηγέτες του «καθ’ οδόν» για τις φυλακές και την εξορία, πώς πρέπει να αντιδράσει ένας μικρός, ταλαιπωρημένος λαός; Οι γνώμες διχάζονται. Άλλοι προτείνουν μια άμεση, ανοιχτή αντιπαράθεση με τους στρατιωτικούς και τα τανκς και άλλοι συνιστούν σύνεση και υπομονή. Αυτή είναι, με δυο λόγια, η υπόθεση του θεατρικού έργου. Πραξικόπημα στη Βαλπωνία, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή. Το έργο άρχισε να γράφεται τις πρώτες μέρες μετά την 21η Απριλίου 1967, σε συνθήκες παρανομίας, σαν άμεση αντίδραση στην επιβολή δικτατορίας στη χώρα μας. Tον Iούλιο του 1972 έγινε στην ιταλική μεσαιωνική πόλη Σανταρκάντζελο ντι Ρομάνια το 2ο ετήσιο Διεθνές Φεστιβάλ Ανοιχτού Θεάτρου με τη συμμετοχή δεκάδων θιάσων απ’ όλη την Ευρώπη. Στα πλαίσια του Φεστιβάλ είχε προκηρυχθεί και ένας διαγωνισμός συγγραφής «θεατρικού έργου για ανοιχτό χώρο», στον οποίο συμμετείχαν 48 συγγραφείς από διάφορες χώρες με αντίστοιχα έργα. Το Αντίο, Βαλπωνία, έτσι ήταν τότε ο τίτλος του, και o συγγραφέας του μοιράστηκαν το πρώτο βραβείο μαζί με τον Ιταλό συγγραφέα Φ. Καλέφι, που συμμετείχε κι αυτός στο διαγωνισμό με το έργο Υλικά για χρονικό. Το έργο μπορεί αρχικά να διαβαστεί και σαν λογοτεχνικό έργο. Για ένα τυχόν ανέβασμά του στο θέατρο, είναι πολυπρόσωπο και απαιτεί μεγάλο χώρο. Κάποιες σκηνές ωστόσο μπορούν να ανεβούν μεμονωμένα, σαν μονόπρακτα. Αυτό μπορεί να γίνει εξίσου καλά και από ερασιτεχνικούς θιάσους ή ομάδες εργαζομένων ή φοιτητών, σε πολιτιστικές λέσχες ή ανάλογους συλλογικούς χώρους, κανονικά ή με τη μορφή του αναλογίου.