Ε, μαστόροι μου! Αν είχα πρόθεση να ξεσηκώσω καρδιές σας και ψυχές σας γι’ ανταρσία κι οργή, θ’ αδικούσα τον Βρούτο, θ’ αδικούσα και τον Κάσσιο, που, καθώς ξέρετε όλοι, είν’ αξιότιμοι άνθρωποι. Δε θα τους αδικήσω· προτιμάω ν’ αδικήσω τον νεκρό, ν’ αδικήσω τον εαυτό μου και σας, παρά ν’ αδικήσω τέτοιους αξιότιμους ανθρώπους. Μα έχω δω ένα έγγραφο με τη σφραγίδα του Καίσαρα· το βρήκα στο γραφείο του, είναι η διαθήκη του. Αν μόνο άκουγε ο λαός αυτή τη διαθήκη –που, συγγνώμη, δεν έχω σκοπό να τη διαβάσω– θα ’τρεχαν και θα φιλούσαν τις πληγές του σκοτωμένου Καίσαρα […]