Αυτό το βιβλίο δεν είναι μια αυτοβιογραφία. Δεν ασχολείται με τη ζωή του συγγραφέα συνολικά. Επικεντρώνεται σε ένα μόνο μέρος της που έχει να κάνει με μια συγκεκριμένη εσωτερική διαδρομή. Αυτή χαρακτηρίζεται από έναν συνεχή αγώνα ανάμεσα σε ένα κομμάτι του εαυτού μου που συνεχώς υπονομεύει ό,τι κάνω και σε ένα άλλο που αντιστέκεται σ’ αυτή την υπονόμευση. Είναι ένα ταξίδι χωρίς τελειωμό. Εγώ και ο συνταξιδιώτης μου ούτε τα βρίσκουμε ούτε μπορεί ο ένας να εγκαταλείψει τον άλλον. Πρόκειται για ένα ταξίδι που ξεκίνησε από τα εφηβικά μου χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Βέβαια δεν είναι δυνατόν να επικεντρωθώ μόνο στην εσωτερική δυναμική αυτού του ταξιδιού, αφού το εσωτερικό αναγκαστικά συνδέεται με το εξωτερικό. Αλλά η έμφαση είναι στο πρώτο. Το δεύτερο είναι συνοπτικό και ελλιπές. Ασχολούμαι μόνο με πλευρές που συνδέονται με τον κύριο προβληματισμό του κειμένου. Με στοιχεία όπως η οικογένειά μου, με διάφορες σχετικές εμπειρίες και με τους διαφορετικούς τρόπους (ψυχανάλυση, ψυχοθεραπεία, διαλογισμός, φάρμακα) με τους οποίους προσπάθησα να τα αντιμετωπίσω.