«Δεν μπορώ! Έχω παγιδευτεί! Έχω κολλήσει, δεν μπορώ να προχωρήσω!». Όλοι σε κάποια φάση της ζωής μας νιώσαμε παγιδευμένοι, κολλημένοι, ανίκανοι να προχωρήσουμε. Τι είναι, άραγε, αυτό που μας κάνει ανήμπορους; Σύμφωνα με τον Σεθ Άνταμ Σμιθ, η σωστή ερώτηση δεν είναι τι, αλλά ποιος. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για να βγούμε από το αδιέξοδο είμαστε εμείς οι ίδιοι. Αλλά, ταυτόχρονα εμείς είμαστε και η λύση! Ο Σμιθ, αντλώντας απτά παραδείγματα από την ιστορία, τη λογοτεχνία, καθώς και από την προσωπική του εμπειρία στη μάχη του με την κατάθλιψη, καταφέρνει να αναδείξει πως, όσο δεινές κι αν είναι οι συνθήκες, υπάρχει πάντα ένα θετικό βήμα που μπορούμε να κάνουμε – έστω και μικρό. O συγγραφέας δεν «χρυσώνει το χάπι», δεν εξωραΐζει τις δυσκολίες ούτε προσφέρει υποσχέσεις γρήγορης επιτυχίας. Διατρανώνει όμως την πεποίθηση ότι, εάν συνεχίσουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας ως θύμα, θα παραμείνουμε εγκλωβισμένοι, ενώ, αν ενστερνιστούμε μια διαφορετική στάση ζωής, με την πίστη ότι έχουμε τη δύναμη να βγούμε από την άβυσσο, τότε αναπόφευκτα θα κινηθούμε προς το φως. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε ό,τι μας συμβαίνει, αλλά μπορούμε πάντα να επιλέξουμε το πώς θα αντιδράσουμε.