(Σατιρική ποίηση) Άπ(ό)λυτα Αχ να ’μουν ανεξάρτητη δυναμική μοιραία να μη σε χρειαζόμουνα πρόστυχα και χυδαία. Υπήρξε λύση, πράγματι –η τύχη θα ενεπλάκη– και βρήκα κάπως κάποτε ένα σου μποξεράκι! Μύριζε έντονα πολύ ήτανε φορεμένο άχου μυαλό μου ανώμαλο μοιάζεις ερωτευμένο… (συνεχίζεται… στο βιβλίο…)...