«Αμφισημίες της άλλης όχθης». Ιδιαίτερος ο τίτλος της τρίτης μου ποιητικής συλλογής μα όχι τυχαίος. Κατ’ αρχάς, επιλέγω συχνά να μιλώ με αμφισημίες. Αγαπώ το διττό τους νόημα. Για παράδειγμα, γράφω για ένα χαμομηλάκι γαντζωμένο στο βράχο, μα παράλληλα εννοώ και την πάλη του καθενός μας με τις καθημερινές αντιξοότητες. Οι αμφισημίες, τα διπλά νοήματα, εμπεριέχουν μια ενδιαφέρουσα πρόκληση. Τι σημαίνει όμως για μένα «η άλλη όχθη»; Από παιδί, νιώθω πως βρίσκομαι στην «άλλη όχθη». Ανέκαθεν μοναχική, ελάχιστες οι φιλίες μου στο σχολείο και στο κολλέγιο έπειτα, πάντα διαφορετική, παράταιρη θα έλεγε κανείς, συχνά αόρατη. Προτιμώ να γράφω, να συνομιλώ με τον εαυτό μου, να ταξιδεύω με τα βιβλία... Νιώθω, με λίγα λόγια, πως οι πολλοί βρίσκονται στην απέναντι όχθη και δεν γνωρίζουν καν πως υπάρχω, πως οι όχθες είναι δύο. Επιλογή μου, βέβαια, τούτη η «άλλη όχθη» και στάση ζωής. Τα ποιήματα αυτής της συλλογής καθρεφτίζουν τον τρόπο που βλέπω τον κόσμο και τον εαυτό μου. Αντανακλούν τη δική μου οπτική. Η ποιητική συλλογή που κρατάτε στα χέρια σας έχει μέσα της κομμάτια ψυχής. Θα ήθελα να τα μοιραστούμε. Θα ήθελα να επισκεφθείτε τη δική μου όχθη!