Υπηρξε, κάποτε, ένας καιρ?ς πο? ο? καλοκαιρινές διακοπές ?ταν τ? ?ραμα μι?ς ?λόκληρης γενιάς. ?λλ? ? θερινή ραστώνη τελειώνει κάποτε κα? τότε πρέπει ν? τρυγήσεις το?ς καρπούς. ? ?,τι φύτρωσε χωρ?ς ν? τ? πάρει ε?δηση κανείς. Τ? καλοκαίρια μας πι? τ? σκιάζουν ?πειλές πολέμου, ε?σβολ?ς ?λλοφύλων, λοιμοί, λιμοί, σεισμο? κα? καταποντισμοί... Ο? ?νθρωποι, κάποτε, τ?ν ?ποχ? το? τρύγου, μέσα στο καλοκαίρι, ?πρεπε ν? σηκώσουν τ? μανίκια κα? ν? δουλέψουν, ?λοι μαζί. Φ?νας γι? τ?ν ?λλον κα? ?λοι μαζί ή κοινότητα, ν? κινητοποιηθούμε γι? ν? ?ντιμετωπίσουμε τ?ν πρόκληση πο? ?χουμε μπροστά μας. Μ? τ? ?ρώτημα τώρα δ?ν ε?ναι ?ν ?πάρχει ?κόμα ? κοινότητα, ?λλ? ?ν μ?ς ?χει ?πομείνει πι? τ? πρόσωπο μας, τ? ?λεύθερο, μοναδικό κι ?νεπανάληπτο πρόσωπό μας...