Πικρότατο φαρμάκι τ’ ουρανού σελήνη τώρα που τα βήματα με οδήγησαν καθώς εσύ το ήθελες αφήνω ελεύθερο τον διάκοσμο μιας σκέψης κηλιδωμένης αμαρτία στους επαρχιακούς δρόμους που σταυρώνουν τώρα που τα βήματα με άφησαν μπροστά στην πύλη της πιο στενόκαρδης διαβόητης μυθιστορίας η πύλη αυτή αμαυρώνει το όνειρο τώρα που τα βήματα με φυγάδευσαν όχι, όχι από κει που θέλει η καρδία όχι εκεί που θέλει ο νόμος αβρότητας πήρα στο χέρι το μαχαίρι της σελήνης κι έκανα το παιδί έκανα τον τρελό τον συμβιβασμό τον μάταιο. ποιον άλλον