Ποίηση στην ποντιακή διάλεκτο. “Νοιώθω και είμαι, ευλογημένος και τυχερός, ως Ορθόδοξος Έλληνας Ποντιακής καταγωγής. Στην διάρκεια της ζωής μου έθεσα σε προτεραιότητα, ως σκοπό και στόχο, να μπορώ ν’ απαντώ θετικά -μετρήσιμα και αποδείξιμα- στην ερώτηση: Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη! Ε ναι, αγαπώ την Μάνα Πατρίδα την Ελλάδα (Μάνα των μανάδων καταγωγής μας) και την θέτω και έχω, πάνω απ’ όλους και από όλα! Το λιγότερο που έχω να της προσφέρω είναι η ζωή μου· και το περισσότερο; Να έχω υγεία και ευλογία και να την υπηρετώ… «’Κί είμαι αγνός μήτε ζαντός, ντο λέγω ’ας εξέρω. Τ’ Εθνόσημον με τον Σταυρόν· και ’ς σ’ άλλ’ κόσμον θα φέρω…» Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που μου αναλογούν, οφείλω προσωπικά, ταπεινά και δημόσια να ζητήσω ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τα νιάτα (παιδιά και εγγόνια μας), γιατί δυστυχώς ως συνταξιούχος τους παρέδωσα την Πατρίδα, όχι καλύτερη απ’ ότι την παρέλαβα από τους γονείς μου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Έχω την πεποίθηση πως τα νιάτα είναι ασυγκρίτως καλύτερα από μένα και ως ελπιδοφόρα για το μέλλον του Γένους μας τα απευθύνω, λόγω εμπειρίας μου, μία μόνο πατρική προτροπή: «Μην παλεύετε ΤΑ δεδομένα, παλέψτε ΜΕ τα δεδομένα, δημιουργώντας ΝΕΑ πεπραγμένα και αλλάξτε…, τα ΚΑΚΩΣ κατεστημένα». Στην προσπάθειά σας αυτήν παιδιά μου, θά ’μαι αρωγός σας. Τέλος, κλίνω το γόνυ μου ως ευγνώμων, εμπρός στην ανεκτίμητη Πολιτιστική κληρονομιά που μας άφησαν παρακαταθήκη οι πρόγονοί μας. Ο Ελληνικός Πολιτισμός και η Πολιτιστική μας παράδοση, μάς ενώνει και μάς δυναμώνει. Σε καιρούς ου μενετούς, δεν έχουμε την πολυτέλεια, ως Έλληνες, να είμαστε «τσαρτεμένοι» καθ’ ότι: «Την μούσταν ’μουν φογούντανε, φίλ’(;) π’υ είναι και τουσμάνοι…, μα τ’ ανοιχτά ’μουν δάχτυλα, τζακώνε μάνι-μάνι…» ΕΛΠΙΔΕΣ… και ΠΟΘΟΙ… με Όραμα Όρθιοι…· κ’ εν πάσει περιπτώσει: Η ισχύς εν τη ενώσει! Με υείαν κ’ ευλοΐαν Πατριωτικά και Δημοκρατικά” Γιώργος Ν. Θεοδωρίδης-Κύλκος