χίλιες φωνές χίλιες σιωπές ο κόσμος μια εικόνα ––––––––––––––––––––––––––– θάνατος η ζωή που δεν έζησες «[…] Η Αντιγόνη είναι η πιο εμβληματική ηρωίδα της δυτικής παράδοσης, το γυναικείο σύμβολο αντίστασης στον αυταρχισμό της παράλογης εξουσίας. Ήδη από τον τίτλο της συλλογής διαφαίνεται ότι στον σφυγμό της Αντιγόνης χτυπούν πολλές καρδιές. Και για το εξώφυλλο του βιβλίου διάλεξα ένα πρόσωπο νέο και καθαρό γιατί η Αντιγόνη υπερασπίζεται το νεανικό πάθος, το δέος, φέρνει το διαφορετικό, φέρνει το άνοιγμα στον άλλο, σ’ αυτόν που η κοινωνία θέλει να απωθήσει. Με όχημα την τραγωδία του Σοφοκλή, την αρχετυπική Αντιγόνη, επιχειρώ μια αισθητική αναζήτηση πάνω στη γυναικεία φύση στο προσωπικό βίωμα και τη γυναικεία θέση στο κοινωνικοπολιτικό βίωμα. Παρουσιάζω ένα παιχνίδι λόγου-αντιλόγου μεταξύ Αντιγόνης και Ισμήνης, που ως επί το πλείστον λειτουργεί συμφιλιωτικά. Τόσο η Αντιγόνη όσο και η Ισμήνη έχουν την ευκαιρία επαναπροσδιορισμού τους και αυτό μπορεί να τις φέρει πιο κοντά. Άλλωστε, έχουν κοινό το πρώτο πεδίο τραυμάτων, μια οικογένεια που νοσεί. Στα σημεία που δεν απλώνω μια γέφυρα μεταξύ τους, ο πιο σημαντικός λόγος είναι για να μην απαλλάξω την κοινωνία από την ευθύνη της, ότι ποτέ δηλαδή μέσα στους αιώνες η κοινωνία δεν έπαψε να έχει την ανάγκη μιας Αντιγόνης. Ας θυμηθούμε πρόσφατα παραδείγματα γυναικών όπως είναι η Μάγδα Φύσσα και η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη που διεκδίκησαν το δίκιο τους, και αυτή είναι μια καθαρά πολιτική θέση. […]».