Το πόνημα αυτό έχει τρεις στόχους. Πρώτον, να παρουσιάσει τις κύριες πτυχές της ατέρμονης αυτής διένεξης για να φανεί πώς και γιατί το Κυπριακό περιπλεκόταν όλο και περισσότερο και έχει παραμείνει άλυτο, ενώ σε αρκετές ιστορικές στιγμές οι λογικές και δίκαιες λύσεις ήταν πρόδηλες· συγκεκριμένα το 1973-1974, το 1986, το 2002-2004, το 2009-2010 και το 2016-2017. Δεύτερον, να δει με κριτική ματιά το εθνικό αφήγημα στην Ελλάδα και στην Κυπριακή Δημοκρατία, που περιορίζεται στην ωραιοποίηση και ηρωοποίηση του τι συνέβη στην Κύπρο σε ό,τι τους αναλογεί, με παράλληλη δαιμονοποίηση της Τουρκίας, των Τουρκοκυπρίων και του ξένου παράγοντα. Ο τρίτος στόχος είναι η διά της αυτογνωσίας και ενδοσκόπησης πιο νηφάλια εκτίμηση της κατάστασης. Μόνο αν ρίξουμε άπλετο φως στο τι πραγματικά συνέβη στην Κύπρο και στο μέτρο που δεν διστάσουμε να εντοπίσουμε και τις βαριές ευθύνες εκάστης πλευράς για το τι έχει συμβεί, θα φανεί η περίμετρος της ειρηνικής και βιώσιμης λύσης και πώς αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί και έτσι το Κυπριακό Πρόβλημα θα πάψει πλέον να είναι συνώνυμο με την έννοια της άλυτης διένεξης.