Η δεκάχρονη Λυδία μετακομίζει με την οικογένειά της στην Αθήνα, έχοντας για γειτόνισσά τη μοναχική θεία Μιμίκα. Στο καινούργιο της σχολείο έρχεται κοντά με τον μικρόσωμο Παμπλίτο, που κατάγεται από την Ισπανία, τη Μερόπη, που έχει μια όχι και τόσο κλασική οικογένεια και τον Μίκυ, ένα στρουμπουλό αγόρι που ονειρεύεται να γίνει ψυχίατρος. «Αν πηγαίναμε σε ένα μέρος που μπορείς να είσαι ακριβώς ο εαυτός σου, όσο ανάποδος και αν φαίνεσαι στους άλλους…» λέει ένα απόγευμα η Λυδία στους φίλους της, ύστερα από έναν μεγάλο καβγά με τον συμμαθητή τους, τον Μαρίνο, που τους προκαλεί συχνά με τα σκληρά του λόγια. «Στον Ανάποδο πλανήτη! Εκεί θέλετε να πάτε!» απαντά το σαραβαλάκι τζιπ της θείας Μιμίκας, το Μιμόμπιλ, προσκαλώντας τους στη συναρπαστικότερη περιπέτεια της ζωής τους. Στον Ανάποδο πλανήτη οι μικροί κυβερνούν, τα πολύχρωμα τζιπάκια προστατεύουν τις αναμνήσεις της νιότης και οι μεγάλοι παρακολουθούν ένα σωρό πολύτιμα μαθήματα. Τι γίνεται όμως όταν ένας κατάσκοπος απειλεί με εξαφάνιση τον διαφορετικό αυτόν τόπο; Θα καταφέρουν οι ήρωες να τον σώσουν;