Θα μπορούσαν, ωστόσο, τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά στις σχέσεις των δύο γερμανικών αυτοκρατοριών με την Εγγύς Ανατολή; Με άλλα λόγια, τι θα γινόταν αν το τζιχάντ «made in Germany» εκπλήρωνε τους βασικούς στόχους του, όπως είχαν περιγραφεί στα υπομνήματα του Oppenheim; Άραγε η απώλεια του ελέγχου στις αποικίες ήταν αρκετή για να οδηγήσει στη συντόμευση του πολέμου, και τους Αγγλογάλλους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να υπογράψουν τη δική τους «υπαγορευμένη» συνθήκη ειρήνης; Αντίστοιχα, η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία θα κατάφερνε, άραγε, να αλλάξει τον ρου του πολέμου στην περίπτωση που ο Hitler σταματούσε, έστω παροδικά, να σκέφτεται με όρους φυλετικούς και έβλεπε στα πρόσωπα των Αράβων περισσότερο τους «πολιτικούς φίλους» παρά τους «φυλετικούς εχθρούς»;