Το βιβλίο αυτό γράφτηκε το πρώτο εξάμηνο του 1937. Ήταν η περίοδος που στη χώρα των Σοβιέτ γινόταν το μεγάλο σταλινικό έγκλημα -η σφαγή των μπολσεβίκων ηγετών από τη θερμιδοριανή κλίκα του Στάλιν. Τα θύματα εκατομμύρια: Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Σ.Ε., τον Ιούλη του 1957, ο Νικήτα Χρουστσόφ, Γ.Γραμματέας τότε του Κόμματος, μίλησε για 1.600.000 δολοφονημένους σοβιετικούς κομμουνιστές. Στο εξώφυλλο του βιβλίου μπορεί ο αναγνώστης να διακρίνει τους δολοφονημένους Κεντρικούς Επιτρόπους που ηγήθηκαν στην πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας τον Οκτώβρη του 1917. Αλλά «Η Ιστορία», έγραφε τότε ο Τρότσκι, τελειώνοντας το βιβλίο του, «δε θα συγχωρέσει ούτε για μια σταλαγματιά αίμα που προσφέρθηκε στον καινούργιο Μολώχ της αυθαιρεσίας και του προνομίου. Το ηθικό μας αίσθημα βρίσκει τη βαθύτερη ικανοποίησή του στην ακλόνητη πεποίθηση πως η ιστορική τιμωρία θα είναι ανάλογη με το έγκλημα. Η επανάσταση θ ανοίξει όλα τα μυστικά συρτάρια, θ αναθεωρήσει όλες τις δίκες, θα αποκαταστήσει τους συκοφαντημένους, θα στήσει μνημεία στα θύματα, θα ρίξει αιώνιο ανάθεμα στους δήμιους. Ο Στάλιν θα εξαφανιστεί από τη σκηνή κάτω από το βάρος των εγκλημάτων του, σαν ο νεκροθάφτης της επανάστασης και η πιο απαίσια μορφή της Ιστορίας»!!!