Στο βιβλίο αυτό υπερασπιζόμαστε έναν ντελεζιανό μαρξισμό, όχι ως μία ακόμη ιδεολογία, αλλά ως ένα προτεινόμενο μοντέλο για την ανακατασκευή της υλιστικής αντίληψης της ιστορίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης πέρα από το Κράτος. Επιχειρούμε έτσι να σκιαγραφήσουμε τη δυνατότητα μιας νομαδικής διαλεκτικής, την οποία τοποθετούμε στα όρια της παράδοσης του ιστορικού και διαλεκτικού υλισμού. Η νομαδική διαλεκτική συγκεκριμενοποιείται αρχικά στην "κατάφαση" της νομαδικής πολλαπλότητας των ακρατικών κοινοτήτων, με την αναγνώριση του γεγονότος ότι αυτές υπήρξαν ιστορικά οι πιο διαδεδομένες μορφές κοινωνικής ζωής αλλά και στην κατάφαση των γραμμών φυγής της νομαδικής πολλαπλότητας από τα σημερινά κυρίαρχα συστήματα καταπίεσης, το κράτος και το κεφάλαιο. Έπειτα, στην υλιστική διερεύνηση των αιτιών και λόγων που επικράτησε η άρνηση, απώθηση και καταπίεση της νομαδικής πολλαπλότητας και κοινότητας, με την επικράτηση της πατριαρχίας, της ταξικής εκμετάλλευσης, της εθνικής στρατοπέδευσης, της αποικιοκρατίας, και άρα του κράτους και του κεφαλαίου. Και τέλος, σε μια νέα κατάφαση της κατάφασης της νομαδικής κοινότητας, ενάντια σε και πέρα από τα συστήματα καταπίεσης, στο κράτος και το κεφάλαιο - μια πρακτική επαναδημιουργία της νομαδικής κοινότητας μέσα από τη ζωή και τους αγώνες των καταπιεσμένων. Η "Πανουργία του νομαδικού Λόγου" θα σήμαινε πως δεν είναι μόνο οι κυρίαρχοι και το Κράτος ικανοί για τακτική και στρατηγική πανουργία και για την εργαλειακή χρήση των παθών και των συμφερόντων των υποτελών, για τους δικούς τους σκοπούς. Συμβαίνει, ταυτόχρονα και ανταγωνιστικά, και το αντίστροφο: τα πάθη, τα συμφέροντα, οι πράξεις των υποτελών να χρησιμοποιούν, με νομαδική πανουργία, τις δοσμένες κοινωνικές δυνάμεις και τους κρατικούς θεσμούς με σκοπό την πραγμάτωση της επιθυμητικής τους παραγωγής και της νομαδικής κοινωνικής οργάνωσης, μέσα στην παγκόσμια ιστορία. Ξεκινώντας από τις θέσεις μιας κοσμοιστορικής ήττας, με αβέβαιο ορίζοντα, περνώντας μέσα από μια ακολουθία διαφυγών, μαχών, δι