Η εθνική οικονομία είναι το θεμέλιο της ισχύος των κρατών και η υλική βάση επί της οποίας εδράζεται η εθνική άμυνα. Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι καταδικασμένες από τη γεωγραφία να είναι ανταγωνιστικές δυνάμεις με συγκρουόμενα εθνικά συμφέροντα. Η γεωγραφία είναι αφενός μεν αμετάβλητη, αφετέρου δε αμείλικτη και αναπόδραστη σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Παρά τις διακυμάνσεις και μεταπτώσεις που καταγράφονται στις πολυκύμαντες σχέσεις τους, τα δύο κράτη είναι, και θα παραμείνουν, στρατηγικοί ανταγωνιστές. Ο τουρκικός αναθεωρητισμός είναι δομική σταθερά του εξωτερικού περιβάλλοντος ασφάλειας και συνιστά στρατηγική απειλή για τον ελληνισμό. Η εξισορρόπηση της αναθεωρητικής Τουρκίας στηρίζεται και στην προβολή αξιόπιστης και επαρκούς στρατιωτικής ισχύος. Η παραγωγή στρατιωτικής ισχύος προϋποθέτει οικονομική ευρωστία και ανθηρή εθνική οικονομία από όπου αντλούνται οι οικονομικοί πόροι που επενδύονται στην εθνική άμυνα: «δαπάνη όπλα ωφελεί». Οι στρατιωτικές δαπάνες είναι το ετήσιο ασφάλιστρο που καταβάλλει η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την απειλή της τουρκικής αναθεωρητικής στρατηγικής. Η χρηματοδότηση του δημοσίου αγαθού της εθνικής άμυνας εδράζεται στις οικονομικές δυνατότητες της Ελλάδας, οι οποίες συστηματικά υστερούν των επιδόσεων της τουρκικής οικονομίας. Η άνιση οικονομική μεγέθυνση που καταγράφεται επί δεκαετίες έχει δημιουργήσει και εν πολλοίς εδραιώσει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής οικονομίας. Προϊόντος του χρόνου, η διατήρηση της υφιστάμενης δυναμικής θα μετατρέψει τη διαφορά σε χάσμα. Η οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτείται η εθνική άμυνα δεν αφορά μόνο τον συσχετισμό ισχύος στον παρόντα χρόνο, αλλά καθορίζει και τους μελλοντικούς στρατιωτικούς συσχετισμούς. Σε μακροχρόνιο ορίζοντα, ο επιδεινούμενος οικονομικός συσχετισμός θα επηρεάσει καταλυτικά τους συσχετισμούς στρατιωτικής ισχύος και επιτάσσει σημαντικές αλλαγές και βαθιές τομές στην ελληνική αμυντική πολιτική ούτως ώστε, σταδιακά αλλά εγκαίρως, να προσαρμοστεί στ