ΤΕΡΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Λένε πως γεννιόμαστε κι ύστερα πεθαίνουμε, πως αρχίζουμε και τελειώνουμε. Τα δικά μου μάτια βλέπουν πως ευχόμαστε, διασχίζουμε, ίσως οδηγούμε, ίσως συνεπιβαίνουμε, ίσως και όχι, κι έπειτα φεύγουμε... Και το λεωφορείο αυτό δεν κάνει; Υπάρχει, το ξέρω, το χω συναντήσει πριν το δω, το περιμένω κι ύστερα, να, εμφανίζεται, περνά τους δρόμους, άλλοτε με τον ένα οδηγό, άλλοτε με τον άλλο, περισσότερους ή λιγότερους επιβάτες, σταματάει για λίγο και πάλι γυρίζει εκεί απ όπου ξεκίνησε... εκεί απ όπου άρχισε...