Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας του αφηγείται την ιστορία της ζωής μιας νεαρής κορασίδας, της Κατερίνας Φραγκιά, η οποία ζούσε στην Κρήτη την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Ήταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά του Νικόλαου Φραγκιά, ο οποίος κατά την προετοιμασία της μεγάλης κρητικής επανάστασης του 1866 συνελήφθη από τους Τούρκους και κρατήθηκε αιχμάλωτος επί πολλά χρόνια, χωρίς να έχει καμιά επικοινωνία με τους οικείους του που τον θεωρούσαν πεθαμένο. Την ίδια περίοδο πέθανε και η μητέρα της Κατερίνας λόγω επιπλοκών της γέννας του τελευταίου παιδιού της. Μετά τα γεγονότα αυτά, τη φροντίδα της ανατροφής των ανήλικων αδελφών της επωμίστηκε η Κατερίνα με τη βοήθεια της οικογένειας μιας θείας της. Για να ανταποκριθεί στα καθήκοντά της η Κατερίνα αναγκάστηκε να ζήσει μια ζωή γεμάτη δυσκολίες, βάσανα και θρησκευτικούς συμβιβασμούς, αποκορύφωμα των οποίων ήταν ο γάμος της με ένα μουσουλμάνο χηρεμένο πλούσιο γέροντα. Η πλοκή της φανταστικής αυτής ιστορίας, που έχει απρόσμενο ευτυχές τέλος, κρατεί ζωηρό το ενδιαφέρον του αναγνώστη και, παράλληλα, του προκαλεί ποικίλους προβληματισμούς για τις θρησκευτικές και κοινωνικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων.