Τα διηγήματα αυτά καλύπτουν χρονικά μια περίοδο που εκτείνεται από τα τέλη περίπου του 19ου μέχρι και το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, περίοδο έντονων κοινωνικών, πολιτικών και γεωγραφικών ανακατατάξεων στον ελλαδικό χώρο. Με παρασκήνιο και σταθερή αναφορά το τοπίο και τη φύση της Θεσπρωτίας, βλέπουμε να ξεδιπλώνεται μπροστά μας με τρόπο γλαφυρό και συνάμα ρεαλιστικό η ζωή των νομάδων Βλάχων της περιοχής με τα έθιμα, τις συνήθειες και τις ιδιαιτερότητές τους. Περιγράφεται με αρκετές λεπτομέρειες ο δύσκολος καθημερινός τους βίος και μαζί οι απλές, ανεπιτήδευτες χαρές που τον συνοδεύουν. Παράλληλα, η συγγραφέας – αφηγήτρια φέρνει σιγά σιγά στη ζωή πρόσωπα από εποχές περασμένες, δίνοντας σάρκα και οστά σε φιγούρες και ιστορίες που είχαν περάσει στη σφαίρα του θρύλου. Μαθαίνουμε για φονικά, βεντέτες και αφορισμούς, περιμένοντας τη λύση του δράματος που θα έρθει τελικά να σφραγίσει την ιστορία και να αλλάξει σελίδα στην αφήγηση, φέρνοντάς μας πιο κοντά στον σύγχρονο και οικείο μας αστικό βίο, που φαντάζει τώρα μακρινός και ξεκομμένος από τον αλλόκοτο εκείνο, σχεδόν μαγικό, κόσμο.