Αξιοποιώντας τη μακρά και γόνιμη θητεία του στην κινηματογραφική σκηνοθεσία και ιδίως στο είδος του ντοκιμαντέρ, ο Κωνσταντίνος Τσεκλένης στο πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο του, Το Κλείστρο, συγκεντρώνει πρόσφατα γραμμένα ποιήματα και διηγήματά του. Η βασική ύλη της εμπειρίας που διαχέεται στα κείμενά του συναρτάται με τη μνήμη, την ατομική και τη συλλογική. Στα ποιήματα οι αναμνήσεις αγαπημένων προσώπων, υπαρκτών και φανταστικών, ζωντανεύουν και αγλαΐζονται αντιπαρατιθέμενες στο συλλογικό παρόν της πατρίδας-πληγής. Στα διηγήματα οι αυτο-βιογραφικές εμπειρίες, εστιασμένες σε ελληνικούς τόπους, από την Ήπειρο μέχρι τη Μύκονο, αναμειγνύονται δημιουργικά με τη μυθοπλασία και το φανταστικό, για να λειτουργήσουν ως εμμονική επιστροφή σε μια Ελλάδα που χάνεται, παραμένοντας όμως ζωντανή στον απαραβίαστο χώρο της μνήμης. Ποιήματα και μικρές ιστορίες ―με ποιητική πνοή, αλλά χωρίς ποιητική διακόσμηση και ποιητικισμό― για τον έρωτα, για τη μνήμη, για την καθημερινή ζωή, για τις αξίες μιας Ελλάδας που χάνεται στα βάθη των οριζόντων, αλλά και για τις βαθύτερες, αδιόρατες πλευρές του εαυτού μας και των άλλων. Ποιήματα και ιστορίες ανάμεσα στη φθορά της καθημερινότητας και την αφθαρσία της ποιητικής ενατένισης.