Τον Ιούνιο του ’80, ένα συμβάν στάθηκε η αφορμή να αλλάξουν σχέδια, να πεθάνουν παιδικές φιλίες, να λησμονηθούν εφηβικά όνειρα. Η προδοσία συναντήθηκε με τα μυστικά, κι αυτός ο συνδυασμός ήταν πιο επικίνδυνος κι από στραβοπάτημα στην άκρη του γκρεμού. Η δράση και οι συμπεριφορές των ηρώων αντικατοπτρίζουν μια εποχή που χάθηκε στη σκόνη του χρόνου με συντηρητικές νοοτροπίες και έναν ρηχό καθωσπρεπισμό που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα και τις επιλογές τους. Αλλά και με αγάπες που δεν διαβρώθηκαν και με αισθήματα που δεν αλλοιώθηκαν, όσο σκληρά κι αν πολεμήθηκαν. Οι δύο κεντρικοί ήρωες, μέσα από μία διαδρομή είκοσι και πλέον χρόνων, δοκίμασαν μεθόδους που αγνοούσαν τις οριζόντιες διαστάσεις, δίνοντας τη μεγαλύτερη προσοχή τους στο βάθος. Με σύμμαχο την ισχυρή αγάπη βρέθηκαν σε έναν τόπο και μοιράστηκαν τους πικρούς καρπούς της αμυγδαλιάς. Στον τόπο που κάθε ατομική έννοια, κάθε φυσικός αριθμός, κάθε ακριτόμυθη αναφορά παύουν να ισχύουν. Εκεί που υπάρχει μόνο το «υπερβαίνω» και το «διαλογίζομαι», κι ανάμεσά τους το ένστικτο.