Στα χωριά της ορεινής περιοχής της Ζακύνθου μέχρι και τα μισά της δεκαετίας του 1950, μια από τις ασχολίες των κατοίκων ήταν και η καλλιέργεια και επεξεργασία του λιναριού καθώς και η παραγωγή λινού υφάσματος διαφόρων ποιοτήτων, κυρίως, για οικιακή χρήση. Βρήκαμε χειροποίητα λινά υφάσματα σε λιγοστά βέβαια σπίτια, καθώς επίσης τα απαραίτητα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν για την επεξεργασία του λιναριού. Και υπήρχαν και οι ζωντανές αφηγήσεις των ντόπιων κατοίκων από τα στόματα των οποίων ακούσαμε για πρώτη φορά λέξεις που σχετίζονται με τη δραστηριότητα αυτή, όπως λινοβρόχια, κόπανος, σκουλιά. Οι ίδιοι οι κάτοικοι μας έδωσαν οδηγίες και συμβουλές για να προχωρήσουμε στην αναβίωση της καλλιέργειας και επεξεργασίας του λιναριού. Κι έτσι μας αποκαλύφθηκε ένας άλλος κόσμος, με καινούριες εικόνες που αποτυπώθηκαν σε μια «νέα» για εμάς γλώσσα. Αυτά αρκούσαν για να ξεκινήσουμε. Ο χρόνος δεν είχε σβήσει όλα τα ίχνη.