Τρεις γενιές Γάλλων Εβραίων, αυτών που έζησαν το ολοκαύτωμα, αυτών που έζησαν το Μάη του ’68, και της σημερινής, νέας γενιάς που ψάχνει ταυτότητα, με αφορμή μια επίσκεψη στο Άουσβιτς, στέκονται απέναντι στην ιστορία τους. Η κάθε γενιά συνομιλεί μαζί της με άλλο τρόπο. Άνθρωποι φεύγουν, άνθρωποι έρχονται, η ζωή συνεχίζεται ανελέητα, αλλά χρειάζεται την Ιστορία για να αποκτήσει νόημα και δομή.
Με έναν λιτό και αυστηρό λόγο, η Γιασμίνα Ρεζά παρουσιάζει τα πράγματα ως έχουν, χωρίς καμία διάθεση καλλωπισμού και χωρίς καμία δικαιολογία. Όμως ακριβώς αυτή η απουσία κάθε περιττού συναισθηματισμού είναι που οδηγεί τελικά στη συγκίνηση.