Η Θαλασσινή ωδή είναι ένα από τα ελάχιστα έργα που ο Φερνάντο Πεσσόα ολοκλήρωσε και δημοσίευσε εν ζωή. Φέρει την υπογραφή του εκκεντρικού ναυπηγού μηχανικού, του ετερώνυμού του του Άλβαρο ντε Κάμπος. Όπως σε όλη την ποίηση του Κάμπος, διακρίνονται κι εδώ δύο αντίθετοι ρυθμοί: ένας αχαλίνωτος και βροντερός και ένας σχεδόν ανεπαίσθητος και νοσταλγικός. “Αριστούργημα” και “αληθινό θαύμα οργάνωσης” κατά τον ίδιο τον Πεσσόα, η Θαλασσινή ωδή οριοθετείται από την άφιξη και την αναχώρηση ενός βαποριού. Το ποίημα εκτείνεται σε 900 στίχους , όπου οι πιο βίαιες αναπαραστάσεις της θαλασσινής ζωής εναλλάσσονται με τις γαλήνιες εικόνες της παιδικής ηλικίας, τα τραγούδια και τα παραμύθια της, εκβάλλοντας τελικά στην πραγματικότητα μιας αποβάθρας του Τάγου και στην καθημερινή ζωή της αγαπημένης πόλης του ποιητή, της Λισαβόνας.