Τόσα χρόνια, τόσα πολλά χρόνια μακριά απ τον τόπο του! Αλλιώς τα λογάριαζε φεύγοντας, νεαρός στην ηλικία, αλλιώς τα λογάριασε η ζωή για κείνον. Πίσω και πάλι, ξανά εδώ, να φυλλομετρήσει εκ του σύνεγγυς τη μνήμη του, να την ψάξει και να της ρίξει μια άλλη ματιά, πιο σοφή, πιο έμπειρη. Και πάνω σ όσα εκεί θα έβρισκε θα στοίβαζε κι άλλα, όσα έφερνε επιστρέφοντας. Κι ήταν πολλά, θαυμαστά, αλλιώτικα. Θα ψάχνε την πιο μικρή λεπτομέρεια στη σύγκριση δυο εποχών, στην αντιβολή δυο εικόνων, που, παρά τη χρονική απόσταση της μιας από το σήμερα, κι οι δυο τού ήταν το ίδιο ζωντανές στην ψυχή, στα μάτια του. Απ το χθες στο σήμερα θα κάνε άλματα κι ο τόπος θα τον στήριζε στην προσπάθειά του αυτή, ως προς τα περασμένα. Ένιωθε πως είχε χρέος, αλλά και ανάγκη ψυχής να βρει τα σωστά πατήματα, να πιάσει τα νήματα -γερά στη μνήμη όσων είχε ακούσει, αλλά κι ο ίδιος είχε μοιραστεί κάποια απ αυτά, σε χρόνο μακρινό απ την ώρα που συνέβησαν- και να τα φτάσει όσο πιο μακριά μπορούσε. Θ αναζητούσε, αν τα κατάφερνε, τις πιο κοντινές στην αλήθεια απαντήσεις. Θα προσπαθούσε να δώσει τις δικές του ερμηνείες, να ζυγίσει, από τόση απόσταση χρονική, τις αποφάσεις, κάποιες αποφάσεις ανθρώπων της οικογένειας, που στοίχισαν ακριβά σε άλλους, αλλά πολύ πιο ακριβά και στους ίδιους που τις πήραν.