Για περισσότερο από μια δεκαετία, το ζήτημα της Λιβύης έχει διχάσει βαθιά την παγκόσμια κοινή γνώμη. Από τη μια μεριά, εκείνοι που ήταν υπέρ της ένοπλης επέμβασης το 2011, από την άλλη, εκείνοι που ήταν κατά. Από τη μια αυτοί που πάνω απ’ όλα πιστεύουν ότι η ροή των μεταναστών προς τις ακτές της Ευρώπης πρέπει να σταματήσει με κάθε τρόπο και ότι τα«νόμιμα» και παράνομα κέντρα κράτησης είναι μια λύση, από την άλλη αυτοί που πιστεύουν ότι οι φυλακισμένοι μετανάστες στη Λιβύη έχουν δικαίωμα να δραπετεύσουν και να γλιτώσουν από τους διακινητές και τους εκμεταλλευτές. Μαύρο-άσπρο. Γεμάτο-άδειο. Όλα-τίποτα. Αλλά πάντα, όπως γνωρίζετε, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη. Σε αυτό το βιβλίο θα βρείτε διαφορετικές πληροφορίες για τη Λιβύη από αυτές των δελτίων ειδήσεων και των αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα συναντήσετε τη Λιβύη των Λίβυων, τη Λιβύη των ουρών έξω από τις τράπεζες για ένα νόμισμα που δεν έχει πλέον καμία αξία. Τη Λιβύη των νέων ανθρώπων που πολέμησαν το καθεστώς Καντάφι και τώρα το μετανιώνουν γιατί τουλάχιστον,«όταν ήταν εκεί», ένιωθαν ασφαλείς· και δεν υπήρχε έλλειψη χρημάτων, ηλεκτρικού ρεύματος ή βενζίνης. Τη Λιβύη των μανάδων που στέκουν στο παράθυρο περιμένοντας παιδιά που δεν θα επιστρέψουν ποτέ. Τη Λιβύη των ηλικιωμένων που έχουν περάσει δεκαετίες δικτατορίας και πάντα προσέχουν τα νώτα τους. Τη Λιβύη των απλών ανθρώπων που υφίστανται καθημερινά εκβιασμούς από τον στρατό, απαγωγές και κακομεταχείριση, ζώντας διαρκώς μέσα σε ένα καθεστώς τρόμου.