Τα βιβλία Μ-Ν ασκούν κριτική στον Πλάτωνα και την Ακαδημία και παρουσιάζουν τις απόψεις του ίδιου του Αριστοτέλη, σε θέματα που με σύγχρονους όρους θα το λέγαμε μέρος της φιλοσοφίας των μαθηματικών και της λογικής. Βρίσκουμε πολυσυζητημένες θεωρίες όπως ότι οι αριθμοί είναι «ξεχωριστές», «μη αισθητές» οντότητες και ότι έχουν «στοιχεία» ή «αρχές» που είναι πιο έσχατες από ό,τι είναι αυτοί και οι οποίες κατά κάποιο τρόπο τους εξηγούν. Είναι σαφές ότι η θεώρηση αυτή έχει κάποια συγγένεια με σύγχρονες ερωτήσεις σχετικά με τη φύση και την κατάσταση των μαθηματικών οντοτήτων. Υπάρχουν αριθμοί; Εάν ναι, τι είδους οντότητες είναι; Μπορούν οι αριθμοί-όροι να αναλυθούν μόνο με όρους λογικής, συν τους ορισμούς, και, αν ναι, με ποια έννοια είναι αυτό μια «αναγωγή» του αριθμού σε κάτι πιο απόλυτο; Από τα M-N μπορούμε να δούμε ότι ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης ασχολήθηκαν με αυτό το είδος ερωτημάτων, τόσο αυτό καθεαυτό όσο και ως προς τη θεωρία των ιδεών.