Οι Μαρξ και Ένγκελς, απορροφημένοι στην πάλη ενάντια στον καπιταλισμό σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, δεν μίλησαν παρά περιστασιακά για τέχνη και λογοτεχνία, στο πλαίσιο των αναγκών του αγώνα τους. Ωστόσο οι αναλύσεις, οι κριτικές, οι σκόρπιες παρατηρήσεις μέσα στα βιβλία, στα άρθρα, στα χειρόγραφα, στην αλληλογραφία τους δημιουργούν ένα σύνολο ανεξάντλητου ενδιαφέροντος, το οποίο περιέχει διδάγματα που πρέπει να ερμηνευθούν. Ιδιοφυείς σπόροι που σπάζουν τον γέρικο φλοιό του ιδεαλισμού... Αξίζει αυτές τις ιδέες να τις συγκεντρώσουμε, να τις μελετήσουμε, να διαλογιστούμε με καθεμία ξεχωριστά. Κάποιες από αυτές τις ιδέες περιέχουν αναφορές κεφαλαιώδους σημασίας και τις βρίσκουμε στη συνέχεια στα φημισμένα κείμενα που αφορούν στον ιστορικό υλισμό». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)