Ο Ludwig Wittgenstein υπήρξε πρωτίστως φιλόσοφος σύμφωνα με το συμβατικό νοηματικό πρόσημο που δίνουμε στη συγκεκριμένη ιδιότητα. Παρ’ όλα αυτά, οι σχολιασμοί και οι ερμηνείες για το έργο του –που πηγάζουν από ένα ευρύ διεπιστημονικό φάσμα ερευνητών– αναφέρουν ότι η συγγραφική του δραστηριότητα αγγίζει τα όρια μιας καινοφανούς δημιουργικής ορμής. Αυτή η ορμή λειτουργεί εικονοκλαστικά, δείχνοντας στον στοχασμό ποιο είναι το κατώφλι που οφείλει να διαβεί προκειμένου να αποφύγει τις εννοιολογικές πλάνες και δεσμεύσεις που διατρέχουν την επικράτειά του. Οι αντιλήψεις του Αυστριακού φιλοσόφου αποτελούν μια «ιδιαίτερη στιγμή» για το φιλοσοφικό τοπίο, και όχι μόνο. Διαπνέονται, επίσης, από σφύζουσα πρωτοτυπία όσον αφορά την πραγμάτευση των θεωρητικών ζητημάτων μέσα από τη γλωσσική και ενσώματη νοητική δραστηριότητα.
Το παρόν βιβλίο απευθύνεται τόσο στο κοινό που μελετά συστηματικά το έργο του Ludwig Wittgenstein όσο και σε εκείνο το οποίο για πρώτη φορά σηκώνει φιλοσοφικά τους ώμους απέναντι στα ερωτήματα που αυτός θέτει.