Όταν το τελευταίο ψάρι μείνει στο νερό και το τελευταίο δέντρο αφανιστεί από τη Γη, μόνο τότε θα καταλάβει ο άνθρωπος ότι δεν μπορεί να φάει τα λεφτά του. Το βιβλίο του σπουδαίου οικολόγου και ακτιβιστή Αΐλτον Κρενάκ μάς παίρνει από το χέρι και μας ταξιδεύει στα βάθη του Αμαζονίου, στα εδάφη λαών που δοκιμάζονται, όπως αυτά του λαού Κρενάκ, από τον οποίο ο ίδιος διαχωρίστηκε βίαια όταν ήταν μόλις 9 ετών. Μέσα από μια σειρά από κείμενα που βασίστηκαν σε ομιλίες του ίδιου, τα τελευταία χρόνια, απαντά στην πεποίθησή του ότι «Είμαστε η μάστιγα του πλάνητη» με το εξίσου ισχυρό «Είμαστε η φύση», θέλοντας να θεμελιώσει μέσα στη συνείδηση του κόσμου πώς ως ζωντανοί, είμαστε και ικανοί να νιώσουμε τα ποτάμια, τα δάση, τους ανέμους και τα σύννεφα, μα κυρίως να τα προστατέψουμε διασχίζοντας όποια απόσταση αυτό απαιτεί.