Στο Αθέατος πόνος, η συγγραφέας ιχνηλατεί το δύσκολο προσωπικό της ταξίδι σε μια προσπάθεια να ορίσει τον χρόνιο πόνο που βιώνει όλη της τη ζωή. Αντλώντας από τα έργα του Φρόιντ, της Σόνταγκ κ.ά., ανιχνεύει τον ιστορικό μίτο που συνδέει τους «υστερικούς» ασθενείς στο Παρίσι του 19ου αιώνα με τους σύγχρονους εναλλακτικούς θεραπευτές του Λος Άντζελες στοχεύοντας να βρει απαντήσεις. Στο επίκεντρο του λογοτεχνικού της εγχειρήματος βρίσκεται το καίριο ερώτημα: Πώς να διαγνώσουμε και να εκφράσουμε γλωσσικά μια εμπειρία που είναι ταυτόχρονα τόσο ιδιωτική όσο και δημόσια, τόσο ποιοτικά υποκειμενική όσο και ποσοτικά μετρήσιμη;