Τόσο το δίκαιο όσο και ο κινηματογράφος καταλαμβάνουν σημαντικό τμήμα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η έννοια και η αίσθηση της δικαιοσύνης, αλλά και του Δικαίου, ως ένα κανονιστικό σύστημα κανόνων και αρχών, – υπό μία περισσότερο θετικιστική και φορμαλιστική θέαση-, είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη ύπαρξη και δραστηριότητα, ήδη από τις πρωτόλειες εκφάνσεις αυτής. Ο κινηματογράφος, παρότι σαφέστατα μεταγενέστερη ανακάλυψη, εμπεριέχει στοιχεία,- όπως η «επιτελεστικότητα» (performativity),1 η ενσυναίσθηση, ή και η ίδια η δικαιοσύνη,- τα οποία επίσης είναι συμφυή με την ανθρώπινη δραστηριότητα, από την εμβρυική της μορφή και εφεξής.