ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ

Αν ο «Πανελλήνιος» Γυμναστικός Σύλλογος Κυψέλης (σχεδόν συνομήλικος με τον Απόλλωνα) θεωρείται ο σύλλογος των Ολυμπιονικών, απέναντί του υπάρχει ο Απόλλωνας Σμύρνης, ο σύλλογος των αξιών και της αξιοπρέπειας, της παράδοσης και της ηθικής. Ένα παράδειγμα, προκειμένου να αντιληφθείτε το ήθος των ανθρώπων του Απόλλωνα. Στα πρώτα χρόνια της δικτατορίας των Απριλιανών: ο παράγων Λούκουτος, πανίσχυρο στέλεχος του καθεστώτος, πρότεινε στους Απολλωνιστές να καταπατήσουν το μεγάλο οικόπεδο που βρίσκεται μπροστά από την κεντρική είσοδο του γηπέδου και εκείνος «θα φρόντιζε να αποκτηθούν χαρτιά κυριότητας». Όσοι τον άκουσαν ανατρίχιασαν και φυσικά αρνήθηκαν κατηγορηματικά να συναινέσουν σε παράνομες διαδικασίες. Σε εποχή -επαναλαμβάνεται- όπου «όλα επιτρέπονταν», αρκεί να είχες «μπάρμπα» γνωστό του Παπαδόπουλου, του Μακαρέζου, του Παττακού ή του πανίσχυρου και αδίστακτου στην διοίκηση των ελληνικών σπορ, συνταγματάρχη Ασλανίδη. Σκέφτηκαν πως θα ήταν ντροπή «να ξεπουληθούν στο γιουσουρούμ για ένα «κουστούμ», όπως τραγούδησε εκείνη τη ζόρικη εποχή ο Νικόλας Ασιμος. Εννοείται ότι η άρνηση να οικειοποιηθούν παράνομα κάτι που δεν τους ανήκε, έδειξε το ήθος και τον Πολιτισμό σκέψης των ηγετών του συλλόγου.