Οι καθημερινές μας δραστηριότητες μας εκτυλίσσονται σε ένα συνδυασμό απτικού και ψηφιακού χώρου. Η δικτυακά συνδεδεμένη οθόνη διευρύνει την αντίληψη μας για το περιβάλλον. O σύγχρονος κάτοικος της πόλης αποκτά μια υβριδική χωρική εμπειρία, κινούμενος ταυτόχρονα μέσα στον φυσικό και τον ψηφιακό χώρο. Ο σχεδιασμός του υβριδικού αυτού χώρου απαιτεί ειδικευμένα εργαλεία ανάλυσης τα οποία αναπτύσσονται με βάση: Την κινηματογραφική εμπειρία και ιδιαίτερα τον πειραματικό κινηματογράφο (μελέτη του χώρου ως μια μη –γραμμική αφηγηματική διαδικασία) Τις διαδραστικές πολυμεσικές εγκαταστάσεις (επικοινωνία ανθρώπου – υπολογιστή [HCI], διεπαφή χρήστη [User Interface], ένταξη διαδραστικών αντικειμένων στο χώρο) Το IOT (internet of things) όπου κάθε χώρος ή αντικείμενο αποτελεί μέρος ενός συνόλου στοιχείων με τα οποία βρίσκεται σε μια διαρκή ανταλλαγή πληροφοριών. Τις σύγχρονες μεθόδους οπτικοποίησης του ψηφιακού χώρου (AR, VR, προβολές, οθόνες) και τις στρατηγικές ένταξης τους στο απτικό περιβάλλον Στην παρούσα μελέτη γίνεται καταγραφή των στρατηγικών σύνδεσης του απτικού και ψηφιακού χώρου από την περίοδο του Διευρυμένου Κινηματογράφου (Expanded Cinema) μέχρι τη σύγχρονη εποχή, με άξονα το έργο του αυστραλού καλλιτέχνη Τζέφρυ Σω (Jeffrey Shaw).