Η Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012 είναι μια μέρα που σημαδεύτηκε από την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου και τη μεγάλη διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών/τριών. Την ίδια μέρα που το κέντρο της Αθήνας «φλέγεται» από την εξέγερση, καίγονται και οι δίδυμοι κινηματογράφοι της Σταδίου. Το «σημείο μηδέν» στον ιστορικό χρόνο της Μεταπολίτευσης γίνεται ο χωρόχρονος δράσης 21 ιστοριών-αφηγηματικών...

Από τις πρώτες μέρες το ίδιο το παιδί μου κοιτάζει κατάματα το ενδεχόμενο του θανάτου και θέτει ερωτήματα. “Τι γίνεται μετά το θάνατο?” “Γιατί υπάρχουμε?” Πώς να τον ικανοποιήσω με απαντήσεις μέσα από την σφαίρα της λογικής και τον κόσμο του ορθολογισμού? Άθελά μου τον προέτρεψα προς την προσευχή πιστεύοντας όπως οι περισσότεροι ότι θα έχει κυρίως παρηγορητικό ή έστω ανακουφιστικό αποτέλεσμα....

Ένας άντρας περιδιαβαίνει το κέντρο της πόλης κρατώντας σφιχτά την κούτα με τα δώρα που σχεδιάζει να στείλει στην άλλη άκρη της χώρας, στον Α., τον επτάχρονο γιο του. Πολλές φορές θα αντιμετωπίσει το Μούδιασμα. Πολλές φορές θα πέσει και θα σηκωθεί μέσα στον αγώνα του με αυτή τη φευγαλέα νεκρότητα που διαπερνά το σώμα του και η οποία έχει το πρόσωπο των ίδιων των ανθρώπων: της ανθρώπινης...

Το Επι­στο­λές προς Δι­ό­δω­ρον, 2004-2024 δεν είναι ένα βι­βλίο με την κλασ­σι­κή ση­μα­σία του όρου-δη­λα­δή ένα εκτε­νές, ενι­αίο κεί­με­νο με αρ­χή, μέ­ση, τέ­λος. Είναι κά­τι το ιδι­ό­τυ­πο απο­τε­λού­με­νο από αυτο­τε­λή μι­κρά κεί­με­να, πε­ζά ποι­ή­μα­τα θα τα χα­ρα­κτή­ρι­ζα, που το κα­θέ­να πα­ρά­γει νό­η­μα σε σχέ­ση με αυτό που πραγ­μα­τεύ­ε­ται. Δεν εντάσ­σε­ται βέ­βαια στην...

Η Ρόζα φοράει το κόκκινο κραγιόν και πετάει στα σύννεφα. Αυτό ήταν το όνειρό της από παιδί όταν μπήκε για πρώτη φορά στο αεροπλάνο. Αεροσυνοδός πια στην ενήλικη ζωή της προσγειώνεται απότομα σε μια αλήθεια που πρέπει να αντιμετωπίσει. Δύο ζωές και δύο γενιές έρχονται σε αντιπαράθεση. Μπορούν όλα να θαφτούν; Μπορεί το αίμα να γίνει νερό; Ο Αλέξανδρος μοιράζεται δύο αλήθειες μία στην Αθήνα και...

Με μια γλώσσα αιχμηρή, χειρουργική όπως και στα ποιήματά της, η Μαρία Κοπανίτσα ανατέμνει εδώ, χωρίς παραχωρήσεις, μεγάλα και εν μέρει απύθμενα θέματα της ζωής: συμβατικούς και αντισυμβατικούς έρωτες, ασθένειες, πόνο και ηδονή, στιγμές θανάτου, αναμνήσεις, γονείς και οικογενειακές ιστορίες, τους ξένους μέσα στην προσωπική ζωή. Μεταξύ απόγνωσης και ανακοπής, ανατριχίλας και ανακούφισης. Μια...

Με βάζει να καθίσω στην καρέκλα απέναντί του. Ανάμεσά μας το ξύλινο τραπέζι. Βγάζουμε από το ντουλάπι το σακούλι με τους γίγαντες. Μετράμε είκοσι ο ένας, είκοσι ο άλλος. Παίρνει το χάρτινο πακέτο της τράπουλας και βγάζει τα χαρτιά. Τα ξεσκαρτάρει. Παρακολουθώ τα όμορφα μακριά δάχτυλα που μοιράζουν τα φύλλα. Ο μπαμπάς κάθε Κυριακή μεσημέρι με...

1447 μ.Χ. Η Σηλυβρία με το κάστρο της είναι το τελευταίο οχυρό της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που καταρρέει. Εκεί λειτουργεί το μοναδικό εναπομείναν, κρυμμένο από τα μάτια του κόσμου, εργαστήριο υγρού πυρός. Φύλακες του μυστικού και δεμένοι με ιερούς όρκους αίματος, τα μέλη της απόκρυφης αδελφότητας των ιπποτών του Δράκου προστατεύουν το ολέθριο όπλο που θα καθυστερήσει την επέλαση...

Στο βιβλίο “ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ” ο αναγνώστης αναγνωρίζει την συγγραφέα απ τα ταχυδακτυλουργικά αποσπάσματα, το λεκτικό παιχνίδι και την εγγραφή ποιητικών τονισμών στην κλασική προσωδία και τις καθημερινές καταστάσεις του βίου των ανθρώπων. Υπακούοντας στο μοιραίο κάλεσμα του βιβλίου, οι σκέψεις ρέουν εκεί, στο βωμό του πνεύματος, όπου η φωτιά της δημιουργίας μουρμουρίζει ρυθμικά. Η ποίηση...

Αν τα φαντάσματα υπήρχαν, αυτή θα ήταν μία ιστορία φαντασμάτων. Το Τρία επί ψυχής είναι η ιστορία της Άνι, που σήμερα έχει γενέθλια. Η μόνη απόφαση που καταφέρνει να πάρει τώρα που γίνεται 30, είναι να αλλάξει δουλειά. Στην πραγματικότητα, έχει πολλές ακόμη αποφάσεις μπροστά της, άσχετα αν κάνει πως δεν το ξέρει: να ξεπεράσει επιτέλους τον θάνατο του παιδικού της φίλου· να αποκωδικοποιήσει την...

Χρονικό μιας οικογένειας με έξι βασικούς παίχτες και λίγους περιφερειακούς. Τρεις πράξεις, σ ένα βροχερό τοπίο, εξωτικό. Που φωτίζεται από τον δειλό ήλιο πριν βυθισθεί στο σκοτάδι. Σαν ένα κονσέρτο για ορχήστρα δωματίου, όπου κάθε όργανο παίζει τη δική του παρτιτούρα έγχορδα ή παράφωνα....

...

Η ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΕΠΑΝΗΛΘΕ: Πώς απεκδύεσαι τη Ζιζέλ; Βγάζοντας απλά το κοστούμι σου και φορώντας το τζιν σου; Πηγαίνοντας στο σπίτι σου με το μετρό; Μιλάει η Ζιζέλ; Και αν μιλάει, πώς ηχεί η φωνή της; Κι αν μιλάει, όταν μιλάει, πώς σωπαίνουν τα μάτια της; Και ποια είναι τελικά η Ζιζέλ; Και γιατί να έχει τόση σημασία; Και απαντούσε μόνη στον εαυτό της η φωνή: «Η Ζιζέλ έζησε, ερωτεύτηκε...

ι απαντήσεις που μας προσφέρουν στο ερώτημα αυτό η Κβαντική Θεωρία, η Κβαντική Θεωρία Πεδίου, η Θεωρία της Σχετικότητας, η Πληροφορική και η νευροβιολογική έρευνα του εγκεφάλου και της σχέσης του με τον νου, παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου αυτού, με έναν κατά το δυνατόν απλό, εύληπτο και συνεπή τρόπο. Όταν όλο το υλικό τοποθετηθεί πάνω σε ένα νοητό τραπέζι, δεν είναι δύσκολο να γίνει...

Είχε κάτι μήλα... να! Το δαγκωμένο μήλο-μαστός της Apple. Η Εύα και η Apple. Τα μήλα Macintosh. Τα μήλα Golden. Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων και τα «αιματώδη» μαζί, τα γαιόμηλα, το μήλον το κυδώνεον –«διψά κι εμέ η καρδούλα μου για μήλο, για κυδώνι», μονολογεί τρέχοντας καβάλα στους κάμπους ο λιγωμένος αγαπητικός. «Για μήλο, για ροδάκινο για το γλυκό σταφύλι» λέει η στεγνή του γλώσσα που...

Είκοσι εφτά μικρές ιστορίες. Πρόσωπα που έφυγαν, που ξεριζώθηκαν απ’ τη μανία της μοίρας. Έρωτες που άνθισαν. Έρωτες που δεν πρόλαβαν να γεννηθούν. Από εκείνη που δεν χόρεψε και στάθηκε απέναντι στους άγραφους νόμους του τόπου της μέχρι το ουράνιο τόξο όπου συναντούσε ο φτεροπόδαρος την κόρη του, από τον πρωτόπλαστο και την κυρία Ποθητή μέχρι την Κίρκη και τον Ρόκι, από την Αγιά στην Αμοργό...

Η Νοέλια, η Πριγκίπισσα της Νότομης, ξεκινά ένα ταξίδι αναζητώντας απαντήσεις για την ανεξήγητη εξαφάνιση του αδελφού της. Στην πορεία της, συναντά ένα τραγόμορφο πλάσμα, έναν μικρό σάτυρο, και αποφασίζει να τον περιθάλψει κρυφά. Καθώς ο σάτυρος μεγαλώνει, αναπτύσσει μαγικές δυνάμεις και παράλληλα, μια βαθιά ερωτική επιθυμία για τη Νοέλια. Μετά από μια επική μάχη των τριών βασιλείων εναντίον...

Το βιβλίο αυτό εδράζεται στη βαθειά πεποίθηση μου ότι η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου χτίζεται πάνω στο οικογενειακό και εθνικό πολιτισμικό υπόβαθρό που διαθέτει. Αυτό το υπόβαθρο, καθώς και η μοναδικότητα της φύσης του, είναι αυτά που προσδιορίζουν την πορεία του στη ζωή, τον χαρακτηρίζουν πλήρως και αποτελούν το κοινωνικό του αποτύπωμα. Το πολιτισμικό υπόβαθρό μας είναι το ισόβιο έρεισμα...

Ένας άνθρωπος που υποφέρει από συντριπτικό πένθος δεν πρέπει να θέτει χρονικούς περιορισμούς στον πόνο, εφόσον αυτός δεν υπακούει, μα να επιτρέπει στον εαυτό του την αυτοέκφραση και την επικοινωνία χωρίς ενοχές. Η αμηχανία των ανθρώπων να αποδεχτούν το πένθος έχει ως αποτέλεσμα –λόγω της διάρκειάς του– το πένθος να επεκτείνεται στις σχέσεις, που τραυματίζονται μέρα με τη μέρα προκαλώντας...