Στην Οπλή του αίματος (Ισλανδικό Λογοτεχνικό Βραβείο 2010), η σημαντική Ισλανδή ποιήτρια Γκέρντουρ Κρίστνι δανείζεται το υλικό της από τη σκανδιναβική παράδοση, ενώ ανατρέπει το παλαιό ποιητικό αλλά και κοινωνικό πλαίσιο του μύθου, καθώς παρακολουθούμε για πρώτη φορά την ίδια τη γιγάντισσα Γκερντ να διηγείται τα γεγονότα της βίαιης αρπαγής της. Κι όμως το σώμα αντέχει ν’ αντιστέκεται Το σώμα...

Ποτέ δεν πίστεψα πως οι διαταγές και τα κηρύγματά σου...

Η Έλλη είναι μια γυναίκα καριέρας, σαράντα πέντε ετών, παντρεμένη με τον Δημήτρη. Ζει μια ήρεμη ζωή, έναν γάμο χωρίς εξάρσεις και πάθη, που έχει φτάσει σε ένα τέλμα. Μια απρόσμενη συνάντηση με τον Ορέστη θα τη φέρει αντιμέτωπη με το παρελθόν της, μπλέκοντας αναπάντεχα το παρόν και το μέλλον της, ένα μέλλον που στην αρχή φαινόταν αβέβαιο για εκείνη και τους ανθρώπους που έχει στη ζωή της. Η...

Ένας συγγραφέας και επίδοξος μεταφραστής του Οιδίποδα, που πάσχει από ΔΕΠΥ, με το παράξενο ψευδώνυμο Άδης Δαμίγος, ξυπνάει μια Κυριακή των Βαΐων, μετά από έναν εφιάλτη, δίπλα στον εραστή του, ονόματι Ντεβ Μάρτιν. Λίγες ώρες μετά, και αφού ο Ντεβ έχει φύγει πια για τη δουλειά του, συλλαμβάνεται για τον φόνο που διέπραξε στον ύπνο του και οδηγείται στην ΑΕΚ, ήτοι στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά...

«Το μόνο που θα ήθελα είναι να βάλω ένα ζευγάρι σαγιονάρες και να έρθω να σε βρω». Η Όλγα αφηγείται μία σπονδυλωτή ιστορία ενηλικίωσης. Στα πενήντα της αλλάζει τη ζωή της και στήνει από την αρχή αναμνήσεις και σκέψεις, με παλιούς και νέους ήρωες, δράκους, μαχαίρια και ανθρωπάκια στον πάτο της ντουλάπας, με στόχο να ανακαλύψει τον εαυτό της. Στο πρώτο μέρος, με αφετηρία τον έρωτα, πλάθει τον...

Εδώ κοντά ζει ένα κορίτσι που κανένας δεν το ξέρει. Δεν την προσκαλούν πουθενά. Δεν έχει φίλους. Ούτε καν ένα δικό της δωμάτιο. Θα ήθελε πολύ να νιώθει κοντά στους άλλους, όπως κι εσύ. Πηγαίνει στο ίδιο σχολείο. Κάθεται στο διπλανό θρανίο. Θέλεις να τη γνωρίσεις; Μέσα της κρύβει έναν μυστηριώδη θησαυρό… Το ουράνιο τόξο της. Η ιστορία της Ίντα Μλακάρ Σερνίκ είναι μικρή μα τόσο δυνατή! Μια...

Πόσο περίεργη εξίσωση είναι ο έρωτας; Ποτέ δεν έχει ισοδυναμία, πάντα κάποιος αγαπάει περισσότερο από τον άλλον. Ποτέ δεν ευθυγραμμίζεται αυτή η ζυγαριά, αλλά πάντα γέρνει περισσότερο προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Μακάρι να ακολουθούσε το συναίσθημα τη μαθηματική ακρίβεια. Όλοι θα ήταν ευτυχισμένοι. Ποιος ξέρει πάλι τι φέρνει την ευτυχία; Άλλωστε ποιος νιώθει ευτυχία; Η ευτυχία δεν είναι κάτι...

«Σταμάτα» της φώναξε και εκείνη σώπασε στο λεπτό. «Δεν γνωρίζεις τίποτα, μόνο τα ψέματα που το Τάγμα σου και η εκκλησία σου σε έμαθαν να πιστεύεις για μένα. Θέλεις να μάθεις πραγματικά ποιον έχεις μπροστά σου και τι υπήρξα για όλους εσάς μέχρι σήμερα; Έστω και αν σε στοιχειώσει για πάντα; Θέλεις;» Κούνησε το κεφάλι της θετικά, τρέμοντας παράλληλα από τον φόβο. Ήθελε, και ας την καταδίκαζε σε...

Αν μιλάτε συχνά με φαντάσματα, δεν χρειάζεται να διαβάσετε αυτό το βιβλίο. Αν όμως όχι, δείτε τι ιστορίες έχουν να σας πουν. Η δράση εκτυλίσσεται σε κάποιο νησί, σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι, που οι περισσότεροι κάτοικοι θεωρούν στοιχειωμένο. Έπειτα από έναν σεισμό, ο αφηγητής ακούει περίεργους θορύβους να βγαίνουν από το σπίτι αυτό και, γεμάτος νοσηρή περιέργεια, αποφασίζει να περάσει τη νύχτα...

H ποιητική συλλογή Περνάει το καλοκαίρι αποτελεί ίσως τη σημαντικότερη και πιο πολυδιαβασμένη ποιητική συλλογή του Μουρατχάν Μουνγκάν. Ο αναγνώστης, διαβάζοντας τα ποιήματα της συλλογής, ταυτίζεται με τον αφηγητή/ποιητή, ο οποίος βιώνει έντονα καταστάσεις στα ενδότερα της ψυχής του. Ήδη από τον πρώτο στίχο του πρώτου ποιήματος «Μια μοναχική όπερα», ο ποιητής μάς εισάγει αμέσως στον λαβύρινθο...

Ρίζες, πολιτική, θρησκεία, αγάπη, ειρήνη, έννοιες και αξίες τόσο οικουμενικές κι ανθρώπινες, αποτελούν βασικά μα όχι και τα μόνα κομμάτια σύνθεσης του λυρικού παζλ του κόσμου της Αργεντινής συγγραφέως Λουίσα Φουτοράνσκι, στη συλλογή Humus… humus. Πρόκειται, μεταξύ άλλων, για μια λογοτεχνική έκφραση ολοκληρωτικά ρεαλιστική και (παν)ανθρώπινη που κρατάει αποστάσεις από το ars gratia artis (τέχνη...

Γεμάτη τρυφερότητα και χιούμορ, η συγγραφέας περιγράφει την ιστορία της φιλίας που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Λουκά, έναν μάλλον συνεσταλμένο εργένη γύρω στα τριάντα, και τον Λουσιάν, τον παράξενο γείτονά του από τον πέμπτο όροφο της πολυκατοικίας. Ξεκάθαρα ιδιόρρυθμος, αυτός ο χαρισματικός –μιας κάποιας ηλικίας– άνδρας θα επιβληθεί γρήγορα στη ζωή του Λουκά, προσκαλώντας τον στο σπίτι του για...

Η Άννα, μια πενηντάχρονη συγγραφέας, θυμάται το παιχνίδι που έπαιζαν παλιά με την παρέα: «Μέσα στη βαλίτσα μου έχω...», ένα παιχνίδι μνήμης κι ετοιμότητας. Μήπως κι η ζωή μας μια βαλίτσα δεν είναι; σκέφτεται. Τι κουβαλά άραγε αυτή στη δική της; Ξεδιπλώνει μία μία τις ιστορίες της. Γονείς, παιδιά, σύντροφοι, φίλοι, χαρές, λύπες, ταξίδια, απώλειες παρελαύνουν εμπρός της. Χωρούν, χωρούν...

Ο κόσμος είναι μια αιώνια περιστροφή. Μας κρατά, μας γυρίζει από τη μια και από την άλλη πλευρά, σε κάποια στροφή μάς πετά έξω και γυρίζουμε στο απόγειο του κύκλου. Και αφού πάντα γυρίζουμε σε τούτον τον αιώνιο κύκλο είμαστε πάντα παρόντες....

Τα όνειρα ταξιδεύουν νύχτα, όπως τα αστέρια και το φεγγάρι, θυμίζουν πού βρίσκεσαι και πού θέλεις να πας. Σου φέρνουν κοντά κάποιον που έχασες ή που ήθελες να αποκτήσεις, σου προσφέρουν κάτι που πολύ επιθυμείς και δεν το έχεις, σου δίνουν δύναμη να συνεχίσεις να ταξιδεύεις, να προσπαθείς για την πραγμάτωση των στόχων σου, όχι μόνος, αλλά μαζί με άλλους. Με το σύντροφο, τους φίλους, τους...

Είμαι άλογο σ’ ένα παλιό λιθάρι σφιχτά δεμένο μ’ ένα σκοινί παλιό και ξεσκισμένο. Είμαι ήρωας των παραμυθιών και κρεμασμένο σύμβολο στο στέρνο των παιδιών που παίζουν τη γλύκα των χωραφιών. Είμαι ένα άλογο σ’ έναν κρίκο παμπάλαιο, κοιμισμένο μ’ ένα σκοινί κομμένο και άυλο....

Να ταξιδεύεις στην πλανεύτρα θάλασσα για τόπους αλαργινούς κι ωραίους και να εύχεσαι γαλήνια να ’ναι, καταδεκτική και φιλόξενη, να σου χαμογελάει και να σε προσέχει, όλοι θέλουμε αγάπη. Ο τυχερός εσύ ανάμεσα στους άλλους τα χέρια σου ν’ ανοίγεις και να σηκώνεις στον ουρανό τα μάτια, ευχαριστώντας το Θεό για το γαλήνιο ταξίδι που σου χάρισε, δεν είναι δα και λίγο ένα τέτοιο δώρο!...

Ζαλάδα Ενώ έρπεις προς τον εξωτερικό κόσμο, στίλβει η ίδια πάντα εικόνα του εαυτού Η ηλικία γυρίζει στο νερό Στην ίδια πάντα καρέκλα ο γέρος προεκτείνει τον δείκτη του να εισχωρήσει στη μνήμη Λίγο κενό αντιγράφει τα πάντα Ο χρόνος μονίμως χαλάει, πισωγυρίζει, ίσως να ’ναι αναπηρία ίσως μια γνώση ίσως μέρος για να σταθείς και να φτιάξεις....

Από τα σοκάκια ενός ορεινού χωριού της Κύπρου τη δεκαετία του ’70 ως τις μεγάλες λεωφόρους μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής μητρόπολης, η Ελένη αφηγείται θραύσματα της ζωής της, εικόνες, ήχους και παραδόσεις μιας εποχής που πέρασε. Τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια ξεδιπλώνονται μέσα στον απόηχο του πολέμου, αλλά και υπό τη σκιά μιας ψυχικής νόσου, για να συναντήσουν εν τέλει το παρόν. Σταθερό σημείο...

Yπάρχει μια λέξη που χάθηκε μέσα σε κάθε λέξη. Η λέξη των μονολόγων μας που δεν γράφτηκε για τις ερωτήσεις των άλλων και που τη σκέπασαν σε στρώματα τα τι και τα πόσο των ερωτήσεων. Όπως εγώ λέω περιμένω σαν να λέω χρόνος. Χρόνος ανάμεσα στο γιατί που ρωτά και το γιατί που γνωρίζει και χρόνος κερδισμένος. Αυτή η ιδιωτική μας διάλεκτος που όπως κάθε...

Είμαι ένα ποτήρι γι’ απόψε. Ένα ποτήρι ξεχειλισμένο. Από πίκρα. Κάποιος με γέμισε απόψε. Με δυο λέξεις. Πτώσης: γενικής Βαθμού: συγκριτικού Με γάμησε. Θέλω να σπάσω. Ευτυχώς για μένα γράφω ποίηση. Δώσε μου κι άλλες πικρές λέξεις, καριόλη. Γράφω καλά. Χαράζω τη μνήμη στο χαρτί και σε περιμένω....

Αλβανία 1978. Η γειτονική μας χώρα βιώνει την πιο στυγνή δικτατορία στην ιστορία της. Πώς ήταν η ζωή επί Χότζα; Ποιοι περιορισμοί υπήρχαν; Πώς ήταν να βιώνεις ένα καθεστώς συνεχούς προπαγάνδας και φόβου; Τι μαρτυρούσαν τα σφιγμένα πρόσωπα των πολιτών; Και πώς ήταν η ζωή εκεί για τους ξένους επισκέπτες; Η Μαρίνα Λυκούδη μάς μεταφέρει στη Γη των Αετών, στη Σκιπερία, στη γνωστή σε εμάς Αλβανία,...