Ο Νίκος Μαργαρίτης στην πρώτη του συγγραφική απόπειρα μας συστήνεται με κείμενα που δεν ανήκουν σε συγκεκριμένο αφηγηματικό είδος. Γράφει μικρά πεζά, καταθέσεις σκέψεων, συναισθημάτων και βιωμάτων. Τα κείμενά του είναι ταξίδια στον χρόνο και τον χώρο. Είναι καταδύσεις στην ψυχή και τον νου. Με πρωταγωνιστές αντικείμενα, πρόσωπα και ζώα. Άλλα ρεαλιστικά, άλλα υπερρεαλιστικά, άλλα συναισθηματικά...

«Τελικά δεν την καταλαβαίνω τη ζωή. Εκεί που πάω να την καταλάβω, γλιστράει και μου ξεφεύγει. Κάτι συμβαίνει στη ζωή μου και χάνομαι. Αναγκάζομαι ν’ αρχίσω από την αρχή.» Το βιβλίο είναι η αυτοβιογραφία της Νένας Μεϊμάρη. Διαχειρίζεται τη ζωή της αρχίζοντας από την Κατερίνη τη δεκαετία του 60 και του 70, συνεχίζοντας τα επόμενα 30 χρόνια στη Βοστώνη των Η.Π.Α. και επιστρέφοντας πίσω στη...

Η αγάπη - ευτυχώς - έχει πολλά πρόσωπα. Αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια της καρδιάς μας και να τη δούμε να ξεδιπλώνεται σε όλες τις εκφάνσεις της. Λένε ότι η ζωή είναι το μεγαλύτερο σχολείο. Μετά την Αγάπη, ας μου επιτραπεί να προσθέσω. Κανένα βιβλίο, καμία λέξη και καμία έννοια δεν θα είναι ποτέ αρκετά για να εκφράσουν το μεγαλείο της και να της προσδώσουν το υψηλό νόημα που της αξίζει....

Το βιβλίο αυτό, είναι ένα ταξίδι στο όνειρο... με συντροφιά ένα πρόσωπο που ήρθε στη ζωή μου και σαν βότσαλο έπεσε στη λίμνη της ψυχής μου και τάραξε το ήρεμα νερά της... Σήκωσε κύματα, ήρθαν φουρτούνες, μα τι κι αν κόντεψα να πνιγώ, δεν ήθελα ποτέ να τελειώσει αυτή η τρικυμία... Αφιερωμένο λοιπόν σ’ εσένα... Στην πιο γλυκιά τρικυμία της ζωής μου......

Πολλές φορές η λύση στα προβλήματά μας είναι πιο κοντά απ’ όσο φανταζόμαστε. Διάβασε αυτή την ιστορία και θα καταλάβεις......

Μια φορά κι έναν καιρό, η μικρή Λιλού είχε ξεκινήσει τον πρωινό της περίπατο στις γειτονιές του γραφικού Πλαταμώνα όπου ξάφνου εμπλέκεται ως αυτόπτης μάρτυρας σε μια σύγκρουση οχημάτων δύο βιαστικών οδηγών της περιοχής. Όταν καταφθάνει η τροχαία προκειμένου να επιληφθεί του περιστατικού, η Λιλού δρα «πυροσβεστικά» και καταλήγουν όλοι μαζί στη μαθητεία του Κ.Ο.Κ. κοντά στον σοφό κύριο...

Στο βιβλίο εναλλάσσεται η Ποντιακή ποίηση και ο πεζός λόγος. Ποιήματα που θυμίζουν Πόντο, αρώματα και χρώματα πατρίδας, ποιήματα συναισθηματικού περιεχομένου, ποιητικοί διάλογοι δακρύβρεχτοι, περιγραφές τοπίων, ηθών και εθίμων. Αναμνήσεις τ’ εμετεράντων με πόνο και με δάκρυ. Ακολουθούν “αληθινές ιστορίες” / διηγήματα με χιούμορ, ξεκαρδιστικοί διάλογοι γραμμένοι με “Αριστοφανικό” ύφος....

Στο συγκεκριμένο παραμύθι διαφαίνεται καθαρά το πώς ο καθένας μας λειτουργεί ως προς τον άλλο σαν καθρέφτης, μέσα από τον οποίο μπορεί να γνωρίσει καλύτερα τον ίδιο του τον εαυτό. Παρατηρώντας τον άλλον μπορούμε να υπερβούμε τα εσωτερικά μας αδιέξοδα και να βρούμε τον δρόμο μας προς την προσωπική μας ανάπτυξη. Με ποιο τρόπο; Μα φυσικά με το όχημα της αγάπης......

Ο Ανδρέας είναι ένα ξεχωριστό παιδί. Αγαπά να ακουμπά τα πρόσωπα των ανθρώπων που γνωρίζει, αγαπά να κάνει κούνια και να παρατάσσει τα ροδάκινα σε σειρά ζουμερότητας! Μα ποια είναι η πιο μεγάλη αγάπη του; Και γιατί ολοένα και περισσότεροι κάτοικοι της μικρής μας πόλης κυκλοφορούν με έναν ευωδιαστό βασιλικό στο πέτο;...