«...είμαι επιρρεπής στα λάθη. Λες και τα κάνω επίτηδες. Δεν μου αρέσει που υποπίπτω σε αυτά αλλά είναι καλό σημάδι που συμβαίνουν. Δεικνύουν μια ειλικρίνεια αυθόρμητη που από μόνος μου δεν μπορώ να εκφράσω και να διαπιστώσω. Έρχονται λοιπόν τα λάθη για να αποδώσουν δικαιοσύνη. Δεν θέλω να σταματήσω να τα κάνω. Η τελειότητα με τρομάζει και με αγχώνει. Μου κόβει το οξυγόνο που...

Υποκρισία, ρατσισμός, σεξισμός, ανισότητα, τρομολαγνία, βία, αδιαφορία, περιορισμοί είναι μερικές από τις φλεγμονές μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε «σηπτικό σοκ» και παλεύει να αποκαταστήσει τη ροή των σκεπτόμενων ανθρώπων, να γεμίσει με οξυγόνο ελευθερίας και να επαναφέρει τους παλμούς της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας....

1974-2000: Μνείες, κρίσεις κι επικρίσεις για την ποίηση των Ελληνίδων Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η κριτική αποτίμηση του ποιητικού έργου των Ελληνίδων δημιουργών δεν έχει απασχολήσει συστηματικά τις φιλολογικές σπουδές. Η διαπίστωση αυτή ισχύει και ως προς την ποιητική παραγωγή των τελευταίων δεκαετιών, όπου παρατηρείται μία θεαματική αύξηση των εκδόσεων ποιητικών βιβλίων που...

( Η αγάπη χτίζεται στον βυθό μαργαριτάρι κάτω από στρώσεις φωσφορίζουσας ζωής. Γίνεται κι αμάλγαμα οικτρό κυματισμός κάθε αλλεπάλληλου μερονυχτίου ιχθύων. Δεν πας εσύ στον βυθό, λένε, αυτή έρχεται σε ’σένα ύστερα μόνο από κάποια θαλάσσια θυμηδία ή με το χρόνο φασκιωμένη μέσα της κλεισμένη μια ολόκληρη...

Ωροσκόπιο Μυρίζει φρεσκοκομμένο χορτάρι Φωνές παιδιών που φτάνουν ως τον ουρανό Ένα ζευγάρι πρώτα χελιδόνια πάνω στα σύρματα η σκιά ενός άνθους λευκού μέσα στην πόλη η προσευχή του κισσού και ο κήπος με τις πανύψηλες μέλισσες και το συρτάρι με τα ξεχασμένα χρόνια Αθώα η εποχή του κόκορα που περιμένει τη σφαγή...

Με βάζει να καθίσω στην καρέκλα απέναντί του. Ανάμεσά μας το ξύλινο τραπέζι. Βγάζουμε από το ντουλάπι το σακούλι με τους γίγαντες. Μετράμε είκοσι ο ένας, είκοσι ο άλλος. Παίρνει το χάρτινο πακέτο της τράπουλας και βγάζει τα χαρτιά. Τα ξεσκαρτάρει. Παρακολουθώ τα όμορφα μακριά δάχτυλα που μοιράζουν τα φύλλα. Ο μπαμπάς κάθε Κυριακή μεσημέρι με...

Μήπως γυφτόκαρφο δεν είναι η ποίηση;...

Άσκηση 8 Ο καφές που λιγοστεύει είναι σαν παραλία του χειμώνα που έχει ρουφήξει όλο το χρώμα του άλγους μας και κοιμάται πάνω στο νερό. Μου αρέσουν οι παραλίες γιατί ξέρουν όλα τα βότσαλά τους, πού αρχίζουν και πού τελειώνουν χωρίς να τις νοιάζει κιόλας....

57 ποιήματα για τον έρωτα και την απώλεια. Διαδρομή του κύκλου ζωής του από την οπτική της έλλειψης. Η επανάληψη πορείας –σχεδόν μοτίβο– ποτέ ίδια με την προηγούμενη. Εδώ τον λόγο έχει το όνειρο και το σώμα. Το σώμα ως ορατό, οριοθετημένο πεδίο τραυμάτων, φέρει εμπειρίες, αναζητά λύτρωση. Ο δ’ έρωτας ως θεραπεία ενώ μπερδεύεται το όνειρο με την πραγματικότητα,...

Ποιήματα για τον Φραντσέσκο Λορούσο (off camera): Κόσμε, σε μυρμηγκιάζει το χρώμα του αίματος; Πόσες γλώσσες σου θρέφονται από τα πτώματα των φοιτητών;...

Στο πέμπτο βιβλίο του ο Βασίλης Χουλιαράς οικοδομεί έναν περίτεχνο λαβύρινθο από διηγήματα και, κλείνοντας το μάτι στον αναγνώστη, του χαρίζει ένα κουβάρι νήματος και τον προσκαλεί να εισέλθει στο εσωτερικό του και να συναντήσει όσα κρύβονται εκεί. Βαδίζοντας κανείς στους διαδρόμους των σύντομων ιστοριών αυτής της συλλογής, αντιλαμβάνεται από νωρίς ότι αυτοί είναι γεμάτοι με...