«Παράξενη που είναι η ψυχή μας! Σε μια στιγμή νομίζω πως ξέρω τα μυστικά όλου του κόσμου, και τότε η αγάπη μου είναι για όλους ίδια. Με σιγουριά θα πω πως είμαστε όλοι ανταύγειες ενός άλλου κόσμου, πιο αληθινού και πιο ωραίου, κι ύστερα πάλι χάνομαι ψάχνοντας την αλήθεια για τον άνθρωπο»...

Μοιάζει παράδοξο το γεγονός, για όσους γνωρίζουν το ύστερο έργο του Κώστα Μόντη, ότι "το σύνδρομο της Πρέβεζας" και τα αδιέξοδα τα οποία κατοπτρίζονται σε ορισμένα ποιήματα των πρώιμων συλλογών του μέχρι το 1954, οριοθετούνται στο πλαίσιο μιας ιδιωτικής αποκλειστικά περιοχής. Τούτη την περίοδο του εγώ, της ανασφάλειας και της καταβύθισης στα επαγγελματικά, βιοτικά, και οικογενειακά προβλήματα,...

...

Γράφω για το λίγο για το πολύ την πλημμύρα το απίστευτο το απίθανο το απροσδόκητο το αυθαίρετο το απρόβλεπτο Γράφω για την αβεβαιότητα των λέξεων Γράφω για τους φύλακες των οριζόντων που φλέγονται Γράφω για τη σιωπή των φωτογραφιών μου Γράφω για… Να μην ξεχάσω...

ΣΧΕΔΙΑΖΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ καταγράφω τα πολλαπλά σενάρια της φαντασίας για κάτι που πρόκειται να γίνει. Όσο είμαστε στην αρχή, υπάρχει η ελευθερία της δοκιμής – διαφορετικές εκδοχές οδηγούν σε διαφορετικές πορείες. Σταδιακά όμως καλούμαστε να επιλέξουμε. Αν το σχέδιο προορίζεται για κήπο, τότε όλα γίνονται ακόμα πιο ρευστά. Η πρώτη ύλη αλλάζει χρώμα και πρόσωπα, γίνεται σώμα που ανθίζει και ερημώνει στο...

Όλο λέω πως δεν θα γράψω, πως αρκεί έως εδώ, όμως η ποίηση μέσαθε αναβλύζει Και με τριγυρίζει, επίμονο ερπετό. Σαν κηπουρός καλλιεργώ, σαν αλιεύς θα μεγαλουργήσω όταν επιτέλους σταματήσω. Ιχνηλατώντας την παύση ανάμεσα στις λέξεις...(ασυρμάτου σιγή) Θέμα συμπαντικής οικονομίας, υλοενεργειακής αφθονίας. Μην με φθονήσετε. Επιχειρώ να διανθίσω τον βίο μας. Άνθη χαρίζω. Από το παρελθόν χωρίζω Και...

Ποιητικές διαδρομές στα φλέγοντα ζητήματα της εποχής, με θέματα σχετικά με την οικογένεια, τη φύση, την πολιτική, την πατρίδα, τον έρωτα, τη φιλία. Ποιητικές διαδρομές στο παρόν, με κοινό παρονομαστή το όνειρο για ένα καλύτερο μέλλον....

Η σύγχρονη νεανική ποίηση κατέχει ιδιαίτερη αξία και σημασία στη λογοτεχνία και την κοινωνία για πολλούς λόγους. Η ποίηση παρέχει στους νέους έναν δημιουργικό τρόπο να εκφράσουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους. Είναι ένα μέσο για να αποτυπώσουν την προσωπική τους ταυτότητα και να διαμορφώσουν την αυτογνωσία τους. Μέσα από την ποίηση, οι νέοι μπορούν να εξερευνήσουν θέμα όπως...

Από τη μια πλευρά, ο πόλεμος αφήνει βαθιά και αμετάκλητα τραύματα, και τα παιδιά συχνά πληρώνουν το πιο βαρύ τίμημα, καθώς η αθωότητά τους συνθλίβεται μπροστά στη βία και την καταστροφή. Όταν γράφουμε για τα παιδιά του πολέμου, αγγίζουμε την καρδιά της ανθρώπινης τραγωδίας, αλλά και της ελπίδας. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από τη ζωή ενός παιδιού πριν τον πόλεμο –γεμάτη παιχνίδια, οικογενειακή...

Η Μαρία Κωνσταντοπούλου στην πρώτη της ποιητική συλλογή αναμετριέται με τις συναισθηματικές εντάσεις του οικογενειακού και ερωτικού περιβάλλοντος, αναζητά μια διαφορετική ενηλικίωση, αναστοχάζεται την έμφυλη διάσταση της γλώσσας και συνομιλεί με τις γυναικείες λογοτεχνικές φωνές που την ενέπνευσαν. Μετακόμιση Το δικό σου σπίτι σε παρατηρεί. Σε περιμένει όλη μέρα να γυρίσεις και μόλις...

Μια αλληγορική ποιητική συλλογή εμπνευσμένη από την ιστορία της Ελλάδας ή την ιστορία της ανθρωπότητας. Ποιος σου ε?μαθε αγα?πη,και ελπι?δα και χαρα?; Ποιος σε ση?κωσε απ’ τη λα?σπη,μια κορω?να στα χρυσα?; Ποιος σου ε?μαθε ομο?νοια και ζωη? ελευθερι?ας; Και τα σχε?δια για ενε?ργεια να τα ε?χεις πα?ντα κρυ?α;» Ποιος; Η απα?ντηση σε αυτο? το ερω?τημα, ο?πως και σε πολλα? α?λλα ερωτη?ματα που...

Ταξίδι στην Κίνα μέσα από μια συγκινητική ποιητική συλλογή. Ο Μ. Φουκω?, η?δη το 1970, δη?λωνε ο?τι ο Α?νθρωπος του ουμανισμου? εξαφανι?ζεται σιγα?-σιγα? με?σα στα κυ?ματα (της ιστορι?ας). Γινο?μαστε μετα-α?νθρωποι και η Ρ. Μπραι?ντο?τι γρα?φει ο?τι το ζη?τημα ει?ναι πω?ς θα διατηρη?σουμε κα?ποια απο? τα χαρακτηριστικα? του Α?νθρω?που του α?λλοτε, ο οποι?ος και αναδυ?εται με?σα απο? τη...

ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ Η ράχη της μαμάς είναι ο χάρτης του χωραφιού μας. Για κάθε πέτρα που της έλεγε ο παππούς να μετακινήσει όταν ήταν έξι, ένας σπόνδυλός της άλλαζε θέση. Ελιόδεντρα φύτρωσαν στα κόκκαλά της, αγριόχορτα πύκνωσαν γύρω από τους μύες της. Όταν κάποτε κολυμπούσα στη μήτρα, φύτρωσαν αγριόχορτα πάνω μου - κι ας προσπάθησε να με κρύψει. Τώρα η ρίζα του νεύρου της εξασθενεί....

ΌΛΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ Οι πάγοι θα λιώνουν - στους πόλους τουλάχιστον Οι φωτιές θα μαίνονται στερώντας μας κάθε δέντρο που έμαθε ανάποδα από εμάς να ανασαίνει Για να χουμε οξυγόνο αφειδώς να σπαταλάμε Απ τα καμένα δάση ελεύθερα Θα περνάνε ρέματα ορμητικά Στης πλημμύρας τα νερά θα αντηχούν Δραματικές κραυγές πνιγμένων Και παιδιών που ορφάνεψαν πρόωρα Κι εγώ θα συνεχίσω να πληρώνω Με...

ΗΜΕΡΑ 90 μάλλον δε μου μίλησες πολύ για τη μοναξιά και τις τρύπες που ανοίγει μάλλον μου είπαν γι αυτή τα μάτια σου με εκείνη την απορία πως απουσία θα πει να βυθίζεσαι σε ένα ωκεανό ολοσκότεινο και άδειο μόνη....

Θέλησα για λίγο να σωπάσω μα για την σιωπή μου τούτη, πριν ακόμα μια ανάσα παρθεί να τη σφραγίσει, ερωτήματα ενοχικά ήρθαν σαν εκείνα που ακολούθησαν ένα φιλί. Μήπως εγώ; Την φωνή μου πολλοί αρνήθηκαν πριν από τούτο το φιλί. Μα όχι. Είναι δικό μου τούτη τη φορά. Από μένα για μένα με αγάπη. Δεν έχω τίποτα να πω. Αλλά κι αν ακόμα είχα δεν υπάρχει κανείς να το ακούσει. Γιατί τούτος ο λόγος...

Μια ποιητική συλλογή που σε ταξιδεύει εκεί που μόνο η ποίηση μπορεί. “Λατρευ?ω τα μαχαι?ρια κα?τω απο? το μαξιλα?ρι τους εφια?λτες που κο?βονται στη με?ση και την ερμηνει?α τους για νε?α αρχη? …στην α?λλη πλευρα?”...

Ρεαλιστικά, σουρεαλιστικά αλλά και στοιχεία φουτουρισμού ενυπάρχουν στα ποιήματα που απαρτίζουν τη συλλογή....

Θα έρθει κάποια στιγμή η εποχή που θα επιστρέψω στην πόλη που παρά φύσιν όρισα ως ιδιαίτερη πατρίδα μου δεκαετίες τώρα. Για να ζήσω ξανά στον τόπο που θέλησα να ξοδέψω τα χρόνια μου. Οι φίλοι μου θα ’ναι εδώ· το ίδιο και οι εχθροί που ποτέ μου δεν τους απηύθυνα θυμό. Οι μάσκες θα ’χουν πέσει. Οι τηλεοπτικές εικόνες δεν θα εμφανίζουν μετρητές κρουσμάτων· και η πολιτεία θα μοσχοβολάει...

...

...

Ένα πέρασμα, μια πορεία, μια περιπέτεια, ένας απέραντος δρόμος είναι η ζωή… Λιμάνια, σταθμοί, ασθμαίνοντα σώματα, που με την επιμονή του σαλίγκαρου πορεύονται στο εφήμερο κυνηγώντας το ανέφικτο. Άλλοτε με ποδήλατα, άλλοτε με τρένα, άλλοτε με πλοία, κρατώντας στα χέρια φύλλα πορείας και ναυτικά φυλλάδια ανοικτά και άγραφα… σε μια αέναη περιδίνηση, σε ένα ταξίδι από το εφήμερο στο επέκεινα....